[robkat5]

Jak skladać życzenia świateczne choremu tacie skoro może to byc jego ostatnia wigilia??

Co mówić żeby go nie zasmucić ani nie obrazić a też nie kłamać ???

Jak sie do wigili przygotować psychicznie???

[Gazda]

Po prostu - zapewnij mu ciepłe, rodzinne święta. Niech wie, że jest kochany. Nie spinaj się, on ma większe problemy niż Ty, i niekoniecznie musisz się z nim swoimi dzielić... chyba, że takimi, które może pomóc Ci rozwiązać... Bo wtedy poczuje się potrzebny. Po prostu pokaż mu, że go kochasz.

[asia88]

Też mam taka samą sytuację.Ostatnia wigilia z Tatą... Chyba powiem Mu ,że po prostu Go kocham....

[kretka83]

Ja przeżyłam z Tatą jeszcze 3 wigilie, od tej, o której myślałam, że jest ostatnia.
Nie można się nastawiać, że ta jest na pewno ostatnią.
Co do życzeń... Zawsze, nawet rok temu, kiedy już wiedzieliśmy, że jest naprawdę kiepsko (kolejne przerzuty w głowie), życzyłam mu dużo spokoju, jak najlepszego samopoczucia i żeby jakoś się wszystko układało. Myślę, że nie uraziłam go w żaden sposób...
Jeśli nie wiesz co lub jak powiedzieć, po prostu bądź przy nim, zwyczajnie, jak zawsze...
Dużo siły!
Przede mną z kolei pierwsza wigilia bez Taty. I jakoś nie do końca wiem, czego życzyć Mamie. Ale staram się nie nastawiać na nic, wszystko samo się potoczy jak należy...
Najważniejsze to być razem w ten dzień.

[plamiasta]

kretka83 napisał/a:

I jakoś nie do końca wiem, czego życzyć Mamie

kijenia? i ...spokoju ducha? - po prostu powiedz wszystkiego najlepszego mamusiu -Ona zrozumie

[ Dodano: 2012-12-22, 13:29 ]
ukojenia miało być ( wybaczcie babola)

[niki]

http://wiadomosci.onet.pl...-wiadomosc.html

bardzo wzruszający artykuł i może trochę podpowiedzi jak się zachować przy chorym i w jaki sposób składać życzenia
może wystarczy po prostu być . Tylko tyle i aż tyle

[ja100]

niki napisał/a:

bardzo wzruszający artykuł i może trochę podpowiedzi jak się zachować przy chorym i w jaki sposób składać życzenia może wystarczy po prostu być . Tylko tyle i aż tyle

patrząc z perspektywy zdrowego- tylko tyle
patrząc z perspektywy chorego - aż tyle

[hiarAga]

W naszej rodzinie były to smutne święta. Zabrakło z nami mojego wujka, który zawsze z nami je spędzał. było dużo łez, wzruszeń, ale radośnie i rodzinnie. Tata, który wg lekarza tych świąt miał już nie doczekać, co prawda przeleżał z jakimś wirusem je w łóżku, ale szczęśliwy i zadowolony. tylko ja i on wiemy jak poważna jest choroba, reszta albo nie przyjmuje do wiadomości, albo nie przejmuje się za bardzo. w czasie dzielenia się opłatkiem bardzo się przytuliliśmy, poleciało kilka łez....żadnych życzeń, pamiętam że mocno go uściskałam i powiedziałam" walcz Tatuś" a potem tylko go tuliłam.