Znalezionych wyników: 75

Cieszę się bardzo razem z Wami :brav:

Bardzo mnie ucieszyła Twoja wiadomość, Lidziu

Z całego serca :heart:

życzę Wam duuużo CZASU.

Właśnie, Lidziu, o to jedno możesz być spokojna - M. jest pod fachową opieką. Dobrze, że dał się przekonać lekarzom. Ściskam Cię mocno, Kochana.

O, to naprawdę bardzo optymistyczne wieści. Oby wszystkim chorującym na raka trzustki udało się walczyć z takim rezultatem. Gorąco Wam kibicuję.

Chwytajcie każdą chwilę, bo dopiero w takich sytuacjach człowiek odkrywa, jak bardzo są bezcenne. Życzę dużo siły i wspieram myślami.

Kochana, bądź dzielna jak zawsze

Cieszyć się, Lideczko, że M. nie boli i że dobre samopoczucie dopisuje.
Mnie osobiście BARDZO ucieszyła Twoja wiadomość [yee]

.
A z anemią lekarze powinni sobie poradzić.
Pozdrawiam Was serdecznie.

U nas było podobnie: przez ostatni tydzień choroby Ciocia nie była już sobą. Czasowo zbiegło się to z podawaniem morfiny, ale do dziś nie jestem pewna, czy to dziwne zachowanie nie było związane z postępem choroby. Podobno chorzy po morfinie jako tako funkcjonują i zachowują się normalnie; być może zależy to od dawki, ale ja się na tym kompletnie nie znam. Na temat morfiny opinie są różne. Innych leków opioidowych nie próbowaliśmy. Najważniejsze jednak, żeby ulżyć Babci w bólu, więc pewnie trzeba tu zaufać lekarzowi...

Myślę, że warto posłuchać rady Ptaszenio i porozmawiać z psychologiem. Tu, na forum, z całą pewnością znajdziesz pełne zrozumienie, ale ważne jest też, by móc porozmawiać z kimś w "realu". Moja koleżanka w trakcie choroby swojej Mamy, mimo że miała ogromne wsparcie w mężu i przyjaciołach, chodziła wypłakać się do psychologa i to Jej pomagało.
Okazuj Babci jak najwięcej miłości. To, że Ją kochasz i jesteś przy Niej, jest teraz dla Niej najważniejsze.
Pozdrawiam serdecznie.

Lidziuniu, tak się cieszę, że u Was lepiej. Radziłabym jednak zaczekać troszkę z rezonansem - z tych samych względów, o których wspomniała Asia. Po co denerwować M.? Jeśli jakimś cudem "dziadostwo" się cofnęło, to prędzej czy później się o tym dowiecie. A póki co, cieszcie się poprawą, bo ona sama w sobie jest już cudem

Pozdrawiam serdecznie.

Życzę Wam jeszcze bardzo dużo takich dni :-)

Myślę i ściskam. :tull:

Tak to już jest, że chorujemy razem z naszymi Bliskimi, a bywa, że cierpimy nawet bardziej niż Oni.

Całe szczęście, że lekarz w porę zadziałał. Szkoda tylko, że chory i jego bliscy nie są w porę informowani o takim zagrożeniu.