Znalezionych wyników: 3

Ja nie zachecam nikogo do porzucenia konwecjonalnego, mechanicznego leczenia te metody niech beda uzupelnieniem. Nie wiem kto z Was siegnal po ksiazke "Milosc, medycyna i cuda" - podejscie jakie przedstawia w niej notabene chirurg-onkolog to metod niekonwencjonalnych jest dla mnie wzorem. On stara sie swoich pacjentow przekonac to tego co ma do zaoferowania wspolczesna medycyna, ale nie przekresla zadnej terapii alternatywnej decyzje pozostawia pacjentowi. Jak to napisal o jednym z przypadkow jesli widzi, ze ktos ma sile przejechac tysiace km i wydac tysiace dolarow to wie, ze ten pacjent jeszcze pozyje, bo nikt nie lubi marnowac pieniedzy. Niektorzy z jego pacjentow nie poddali sie chemii, naswietlaniom a jednak przezyli o wiele wiele dluzej niz rokowania.

Dlatego prosze zastanowcie sie czasem nim kogos wysmiejecie, nazwiecie glupkiem, bo moze wlasnie zabraliscie mu ostatnia nadzieje i wtedy nie pozostaje mu nic innego jak umrzec.

[ Dodano: 2009-11-13, 22:16 ]

Do wymienionych w temacie "stres, strach, przerażenie" dodalalbym jeszcze bezsilnosc.
Jak MY zdrowi mozemy WAM chorym pomoc? Jak reagowac na oskarzenia, ze chcemy Was otruc? Na zadania by zostawic Was w spokoju i dac umrzec? Patrzec na Wasz bol cierpienie, a kiedy chcemy podac cos przeciwbolowego zostajemy odeslani do wszystkich diablow. Czy My naprawde jestesmy po dwoch roznych stronach barykady? Czy pozostaje nam tylko bezsilnie patrzec jak odchodzicie?

Katrylka sprobujcie w Bydgoszczy albo w Poznaniu, w Wielkopolskim Centrum Onkologicznym. Droga przez prywatny gabinet jest chyba nieunikniona.

Trzymam kciuki.