Znalezionych wyników: 2

Nena po przeczytaniu Twojego postu przed oczami znow stanal mi film 'My sister's keeper' (Bez mojej zgody) i to do czego moze doprowadzic, sila, wiara i walka za kogos. W przypadku mojej Mamy chcialaby tego uniknac. Uszanuje kazda jej decyzje.
Dziwne jak wszystko przyciagamy, pare tygodni przed zdiagnozowaniem Mamy obejrzalam ten wlasnie film, zaczelam czytac 'Milosc, medycyna i cuda'. Ktos nad nami czuwa i podsuwa nam to czego w danej chwili potrzebujemy. Wierze, ze stanie sie to co najlepsze dla nas wszystkim.

Ciesze sie, ze znalazlam to forum. Mozecie mnie uznac za hipochonryczke, histeryczke itp. Pozwolcie mi prosze pisac. Tyle klebi sie w mojej glowie i nie bardzo mam z kim porozmawiac.

Chyba zaczynam fiksowac. W mojej rodzinie rak pojawia sie dosc czesto. Dziadek zmarl na raka pluc, drugi sp. dziadek - rak prostaty, sp. babcia - rak odbytu, sp. ciocia - rak zoladka, wujek - rak tchawicy, kuzynka (23 lata) - ostra bialaczka, a teraz jeszcze mama.
Ten rak sie tak kreci i kreci w poblizu. Jednka na wiesc o chorobie mamy w mojej glowie stanelo 'kiedy ja?', 'czy jestem nastepna w kolejce?' i panika. Niedlugo zrobie badania genetyczne i wezme szczepionke na HPV. Jednak co jeszcze moge zrobic?

Zaczelam drazyc temat zapobiegania, leczenia, profilaktyki i nagle zdalam sobie sprawe z madrosci naszych organizmow. Od wielu lat jestem wegetarianka, nie przestalam jesc miesa z przekonan ideologicznych to sie po prostu stalo, obudzilam sie pewnego dnia i nigdy wiecej nie zjadlam miesa. Jesli herbata tylko zielona. Cwicze joge, medytuje, a potrzeba tego wszystkiego plynie gdzies ze srodka.

A jednak w to moje zdrowe zycie wkradl sie strach. Czy to normalne, ze obliczu choroby mojej mamy, ja tak zamartwiam sie o siebie?