Znalezionych wyników: 50

Kasiu, kochana przeczytałam merytoryczny i nie wiem co napisać [zalamka]

...
Smutne a zarazem dziwne to wszystko. Stan taty praktycznie z dnia na dzień tak bardzo się zmienił :?ale?:

Tyle dni już upłynęło a jeszcze nic konkretnie nie wiadomo :?ale?:

Mam mętlik w głowie.
Z jednej strony czytając Twój wpis przypomina mi się mój tatko a z drugiej strony mówię sobie "ale przecież mój tata miał bardziej zaawansowaną chorobę - płuca itd a Kasi tata miał przecież operację ... więc kurcze, dlaczego jest aż tak podobnie ?"
Mój tata też nie chciał od Nas jeść (pewnie pamiętasz moje wpisy) a od pielęgniarek jadł :?ale?:

Też był pobudzony, wyzywał i pomimo iż nogi odmówiły posłuszeństwa próbował wyjść z łóżka przez barierki :?ale?:

momentami mówił dziwne rzeczy po czym przychodziły chwile kiedy mówił normalnie ...
U Nas niby przyczyną nie był przerzut do móżdżku (był zbyt mały) tylko zaawansowana choroba płuc plus bardzo mocny spadek elektrolitów, który pomimo podawanych kroplówek ciągle spadał ... Jak jest z tym u Twojego taty ? Sprawdzają to ? Czy po kroplówkach robiono badanie ?
Kasiu jak czytam Twoje wpisy to mam siebie przed oczami, też po tyle godzin siedziałam przy tacie ... mówiłaś abym odpoczęła ale tak się nie da, siły same przychodzą i z drugiej strony rodzina na co dzień widzi chorego a lekarze nie, więc szybciej idzie ocenić kiedy coś się zmienia i można natychmiast zareagować powiadamiając o tym kogo trzeba.

Dużo sił Kasiu :/pociesza:/

Trzymaj się ...

Kasieńko wiem jak jest Ci ciężko i wiem też, że nie odpoczniesz dopóki tata nie nabierze sił, dopóki nie wróci do domu ... wiem. U mnie było podobnie. Pamiętam jak pytałaś się mnie "jak ja daję radę, skąd tyle sił" i pamiętam jak prosiłaś abym odpoczęła abym pomyślała też o sobie ...
Człowiek w takich sytuacjach nie myśli o sobie.
Nie da się spokojnie usiąść i odpocząć dlatego też życzę Ci kochana dużo sił !
Będzie dobrze :tull:

zobaczysz. Ja w to wierzę.

Kasiulka udało Ci się wreszcie porozmawiać z lekarzem ?
Jak tatko po południu ?
Jak Ty się kochana trzymasz :/pociesza:/

?

Kasiu

tak bardzo mi Ciebie żal, tak się o Ciebie boję ...
U Nas była inna sytuacja ale doskonale pamiętam moment kiedy do mojego taty przyjechała pierwszy raz karetka ... tak samo się czułam, tak samo myślałam czy aby niczego mu nie zabraknie, jak się czuje, śpi czy nie śpi i podobnie jak Ty teraz mnóstwo łez wylewałam . Nie mogłam spać,a jak już udało się przysnąć to z telefonem w ręce.
Następnego dnia pędziłam do szpitala i okazywało się, że tata wygląda lepiej, czuje się lepiej ...
Jedynym pocieszeniem dla mnie było to, że tata jest pod dobrą opieką, że ma stałą kontrolę lekarską ... może pomyśl w ten sposób ...
Jeszcze kilka godzin i pojedziesz do taty :tull:

Kasieńko kochana :/pociesza:/

...
Nie wiem co napisać :?ale?:

tak bardzo zaskoczyła mnie Twoja dzisiejsza wiadomość w merytorycznym :?ale?:

Postaraj się uspokoić, wiem, że nie jest łatwo :-(

Pamiętaj, że tata jest teraz pod opieką lekarzy, którzy z pewnością zrobią wszystko co możliwe aby znaleźć gdzie tkwi problem pogorszenia stanu zdrowia taty :?ale?:

Kasiu przytulam do serduszka
|przytula|

Ach tak, rozumiem. Czyli powinniście być pod stałą (?) opieką dr. z Garbar.
Więc udaj się tam też na wizytę :?ale?:

Ściskam Ciebie Kasieńko, wyobrażam sobie jak musi Ci być ciężko.
To ciągłe szukanie na własną rękę i w dodatku gdy nie wiadomo gdzie szukać, do jakich drzwi pukać pochłania wiele czasu i nerwów :uuu:

tak bardzo chciałabym móc Ci pomóc ...

Kasiu nie bardzo rozumiem :?ale?:

? Znaczy tata nie jest już pod opieką tego Onkologa ?
Przecież chyba musi mieć jakieś kontrole co kilka miesięcy ?!
Ja chyba umówiłabym się na wizytę pomimo, że dał Ci do zrozumienia, że nie masz już co u niego szukać :?ale?: