Znalezionych wyników: 12

No to tak początkiem stycznia wystarczy jak złożysz wniosek. Tylko ważne jest aby doktorka rodzinna Ci go dobrze opisała. Ja po operacji dostałam świadczenie tylko na 4 m-ce...Paranoja jakaś...I pamiętaj-nie pokazuj na komisji że jesteś zdrowsza niż jesteś...

Nie ma sprawy. Resztę dokumentów masz już skompletowaną? Tzn. sam wniosek,wywiad zawodowy-jeśli zachoworanie powstało w trakcie zatrudnienia to wywiad zawodowy musi Ci zakład pracy wypełnić. Jeśli nadal jesteś zatrudniona to na odwrocie wniosek też powinien wypełnić zakład pracy i dołączyć do tego odpis karty zasiłkowej

Mi wniosek o świadczenie rehabilitacyjne wypełniała za pierwszym razem ta doktorka,która dawała mi zwolnienie lekarskie. A za drugim razem rodzinna. Tylko pamietaj,żeby wniosek złozyć tak 6 tygodni przed zakończeniem chorobowego bo na rozpatrzenie trochę się czeka-zwłaszcza teraz-okres świąteczno-noworoczny więc tym bardziej czas oczekiwania się wydłuży. I możesz potem chwilowo być bez kasy

Jeszcze nie mają bo starszy ma dopiero 17 lat ale pewnie za jakiś czas zrobi. Jednak to inaczej jak człowiek nie jest od nikogo uzależniony. Ale jak się nie ma co się lubi to się lubi co się ma

No to mucha nie siada:) Zazdroszczę Ci. Ja nie mam szans na zrobienie prawa jazdy :(
A nawet gdybym już miała to nie mogłabym i tak jeździć :(

Kochana w przypadku mojej choroby było tak,ze ciąża uaktywniła guza. I Bogu powinnam dziękować. Bo to dziecko uratowało mi życie. Gdyby nie ciąża to nikt nie wpadł by na to,że mam guza mózgu i już lezałabym obłożona błotem. A tak-mogę Wam tutaj ucho męczyć :0
Mam dwie koleżanki które są po takiej samej operacji jak ja-jedna nawet po 3 i ona jest w gorszej sytuacji niż ja bo jej choroba ma podłoze genetyczne. I mimo wszystko zdecydowała się na dziecko. Urodziła śliczną zdrowa córeczkę. Oczywiście była pod stała opieka lekarzy. Druga z kolei jest juz prawie na wylocie. Córeczka-bo wiele na to wskazuje-wykluje sie pod koniec stycznie.
Myslę ze po przeprowadzeniu porzadnej rozmowy z onkologiem mozesz się postarać o bejbika

Trzymam kciuki-inaczej pomóc nie mogę

No i widzisz. Wszystko dobrze. A jeśli to torbiel to też będzie dobrze. Mój najmłodszy syn urodził się z torbielą łuku brwiowego. Miał dwa latka kiedy mu to usuwali-niestety zabieg był w pełnej narkozie. Ale wolałam to usunąć wcześniej bo mu to się powiększało. Teraz ma tylko niewielką bliznę i to w sumie mało widoczną bo mu ją brwi zarosły. Nie martw się na zapas.

Nio czyli duzo wskazuje na to ze mała ma to samo co mój Filip. Wejdź sobie do tematu dla bezwstydnych. Zamiesciłam tam moje zdjęcie z synkami. Ten niższy to własnie Filip. Wyrósł z niego chłop

Twoja mała tez zapewne taka będzie. Wiec łepek do góry i nie martw się niepotrzebnie!

Na pewno będzie bobrze-uwierz mi. Ja na poczatku byłam przerazona-jak to kazda matka. Ale potem starałam się o tym nie mysleć. Po kazdej kąpieli sprawdzałam jak to badziejstwo wyglada. Z czasem zauważyłam ze się zmniejsza.
To wygladało tak jakby pod skóre ktoś małemu śrut włożył. Taka mała,twarda,ruchoma kuleczka.

Kochana nie martw sie na zapas-nic Ci to nie da.Córcia bedzie odczuwała Twój strach i tym bardziej wykonanie badania będzie trudne... Nie wiem,czy to co napiszę Cie pocieszy ale może chociaż trochę.
Mój syn urodził sie z takim małym guzkiem. -nie wiem jak dokładnie okreslić położenie ale w miejscu gdzie kończy się czyja a zaczyna klatka piersiowa. Byłam przerażona. Od razu poszłam z nim do chirurga dzieciecego,który po obejrzeniu stwierdził ze jest to włókniak i żeby obserwować i nic nie robić. Że z czase, powinien wchłonąć się. Syn ma dzisiaj 15 lat. I faktycznie po tym czymś nie ma śladu. Rozeszło się. Mam nadzieję ze z Twoja małą bedzie tak samo!!!
A co do przyjaciól-to moi"przyjaciele"praktycznie wszyscy się odwrócili jak zachorowałam-tak jakby ta choroba była zaraźliwa.Został przy mnie tylko jeden-prawdziwy. Znamy się już 25 lat i pomimo dzielącej nas odległosci zawsze mogę na niego liczyć. To jest prawdziwy przyjaciel.