Znalezionych wyników: 2

Z moich obserwacji wynika,że w takich sytuacjach żonom obrywa się najwięcej, tak już jest, tacy są mężczyżni, chore kobiety nie zachowują się tak w stosunku do zdrowych mężów, wręcz martwią się o nich, co będzie jak ich zabraknie, pewnie nie jest to regułą, ale wśród moich znajomych, gdzie przyszło się Panom zmierzyć z ciężką chorobą właśnie tak było jak to Ty Lidio opisujesz. Ja od swojego męża też dostaję nieraz " po głowie", pomimo, że nie jest jedynym chorym w rodzinie i wiesz co? Robię co do mnie należy wspieram, pilnuję terminów badań i nic więcej, już się tak nad nim nie trzęsę, nawet przeprowadziłam poważną rozmowę wskazując, że nie jest pępkiem świata, że nie jest jedynym chorym, starał się rozumieć, ale bywają dni, że potrafi się przyczepić o nic. Wiesz co wtedy robię? jak nie muszę poświęcić czasu chorym rodzicom, umawiam się z koleżanką w kawiarni na kawę i ignoruję jego "pajacowanie". Po przebytym leczeniu to nie ten sam człowiek, straciłam już nadzieję, że odzyskam mojego dawnego kochającego, wspierającego mnie w każdej sytuacji męża i nie jest to wina ani jego, ani moja, samo życie.

Lidio
Czytam cały czas Twój wątek, dasz radę, z Twojej mądrości czerpię siły w niełatwych dla mnie chwilach, mam bardzo chorego męza, oraz mamę, w chwilach słabości czytam Twoje słowa i mówię sobie "ucz się od tej kobiety"
Pozdrawiam gorąco
Barbara