Znalezionych wyników: 3

Dorotko, tak bardzo mi przykro, że z Mamusią nie jest dobrze... :-(

Nie odpowiem Ci na Twoje pytanie, myślę, że w końcu ktos mądry się wypowie w tym temacie...
Przytulam Cię mocno ... :tull:

Trzymaj się...

Dorotko... wiem co czujesz...

Niestety czasami tak się zdarza, że nie każdy wie co to empatia... Widzę, że obie trafiłyśmy na swoje drugie połówki, które którko mówiąc nie mają baladego pojęcia co to współczucie, troska, obawa... żałoba ... Nie wpomną też o swojej teściowej dla której choroba mojej Mamy nie istnieje i wg niej zmiana mojego trybu życia jest nie do przyjęcia :-(

no bo: zajmuję się częściej i dłużej Mamą a nie mężem.... hahaha! żałosne!!! biegam z Mamą do przychodni na chemię, na badania, ciągle nie ma mnie w domu... a jej biedy syneczek musi zajmować sie popołudniami dzieckiem.... Alez to żałosne...!!!
Pozatym również od teściów nie usłyszałam słowa współczucia czy pocieszenia :-(

Powiem więcej, kiedy sama czekałąm na wyniki biopsji piersi (mam guz) i umierałam ze strachu, moja współczująca teściowa zaczęła mi opowiadać jak to jej dwie koloeżanki miały raka piersi i zmarły.... BArdzo budujące i pocieszające! Koszmarna baba!

Także CIę rozumiem kochana Dorotko i powiem tak: nie zwracaj na to uwagi, ludzie pozbawieni uczuć nie umieją niestety ich okazać.. więc najlepsze co możemy zrobić to zwyczajnie to zignorować. Ja już doszłam do perfekcji w nie przejmowaniu się zachowaniem teściowej i olewaniu jej dziwnych i nie na miejcu komentarzy. Trzeba się uodpornić na takich ludzi... Bo wiesz człowiek otwiera serce i nie dostaje nic w zamian a to cholernie boli... :-(

Ściskam Cię mocno :tull:

Dorotko...
Przeczytałam historię choroby Twojego Taty i Waszą walkę... Zryczałam się :-(

... Domyślam się jak cierpisz po stracie Taty... tak mi przykro :-(

Przytulam Cię :tull: