Znalezionych wyników: 3

Wiesz łezko, tak mi się przypomniało ile to razy rak nas zaskakiwał, i ile razy tata staczał zwycięskie potyczki. Nie raz - już leżący, z omamami, podejrzeniami przerzutów do mózgu, wstawał i walczył dalej. Ciągle pytałam - czy to już?, czy to ten moment? Ta sinusoida była bardzo męcząca, równocześnie cisnęliśmy ze wspólnych chwil ile się da. Nasze wyjazdy to było szaleństwo (jak teraz na to patrzę), ale mimo wielu momentów, gdy myśleliśmy, że teraz tata się nie podniesie - wcale tak się nie działo.
Nasi chorzy mają w sobie ogromne pragnienie życia, mój tata tez nie chciał się kłaść, chodził ile się dało. Daj mamie szanse na takie funkcjonowanie, na oszukiwanie Ciebie (chce Cię chronić przed tym, czego się domyśla), i na oszukiwanie siebie. Może nadal wypiera, a może się pogodziła i jak to mama - chroni swoje dziecko. Bądź teraz silna i dzielna i dogadzaj sobie i mamie. Zbieraj dobre wspomnienia, bo potem ich brakuje w głowie. Bardzo życzę Tobie, mamie i Tacie ogromnej siły.

Tak, mój tata też to miał, choć przerzutów do CUN nigdy nie stwierdzono, wszystko :nogi z waty" były u nas spowodowane postępem choroby, często mijały chyba sterydy dodawały sił, tata wracał do formy, potem słabł. I w czasie gorączki ne umiał chodzić. Jak spadała-było nieco lepiej.

Obstawiam, że Megalię się stosuje ile fabryka dała, póki daje efekty, tak było u nas. Kiedy apetyt ustał przy zażywaniu tego syropu to go odstawiliśmy. I wtedy była walka o każdy łyk. A mój tata był superoszustem