Znalezionych wyników: 22

Dla Dzielnej Mamy

- by spokojnie i piękną drogą dotarła na Tamtą Stronę...

Z ciepłem, czułością i podziwem,
DSS.

Może jeszcze dodam, że do pogorszenia i narastania duszności (chora przecież ma tracheostomię, powinno zatem być lepiej) być może - lub najprawdopodobniej - doszło na skutek infekcji. Zaniedbano mamę Marzeny w szpitalu, w którym przebywała do niedzieli - nie podano na czas antybiotyku. A prosiłyśmy... (odmówiono - bo taki kolor wydzieliny to "od guza" [no]

). Stan pogarszał się od kilku dni, narastała wydzielina i zaczęła zmieniać kolor na żółty, a nawet zielony. Pojawił się przykry zapach. Ewidentne zakażenie!

W Łodzi podano antybiotyk natychmiast. A nawet dwa jednocześnie. Jednak mogło już dojść do zapalenia płuca (jedynego). Infekcji sprzyja zatorowość - więc i to najpewniej się dołączyło (wysokie D-dimery).
Było to niepotrzebne i wyniknęło z zaniedbania lub niewiedzy w poprzednim szpitalu.

Teraz może to pójść w każdą stronę - albo poprawa się utrzyma (i będzie dalsza), albo nie uda się opanować masywnej już zapewne infekcji.
Każdy dzień może przynieść zupełnie inny obrót spraw...
Jednak... dum spiro, spero.

I... wszystkim chorym życzę takiego dziecka, jaką - córką - jest Marzena.
Z każdą chwilą umacnia się we mnie szczere przekonanie, że Marzena to prawdziwy bohater. Fakt, walczy w wyimaginowanym poczuciem winy, ale to niestety normalny element tego typu zmagań; dotyka niemal każdego. Poza tym to prawdziwy Gladiator... :littlehs:

I nie wiem czy wykorzystuje wiedzę jaką ma, czy robi to intuicyjnie, ale wszystkie decyzje podejmuje trafne. Tak w dziedzinie zapewnienia mamie najlepszej z możliwych opieki medycznej, jak i psychologii - jest dla swojej mamy prawdziwym wsparciem, ale i do końca umożliwia jej dokonywanie wyborów.
To anioł i wielkie życiowe osiągnięcie swojej mamy.
Musiałam to napisać, bo zbiera się we mnie już od wielu dni.

Myślę, że za uczucie "ciała obcego" w przewodzie pokarmowym może odpowiadać poniższa zmiana (TK z 10.2012):

To pakiet węzłowy w śródpiersiu.
Jeśli cokolwiek innego uległo progresji to również i ta zmiana mogła się ostatnio nieco powiększyć; ostatnie TK było wykonane 14 lutego br. (na dodatek bardzo kiepsko opisane), obecnie mamy 27 marca.

Odnośnie opisywanych objawów - nie ma na tę chwilę ewidentnych oznak przerzutów do OUN. Można zatem zacząć od prośby o skierowanie na konsultację neurologiczną. Bóle głowy w przebiegu przerzutów do OUN są zazwyczaj spowodowane wzmożonym ciśnieniem śródczaszkowym (a nie podwyższonym ciśnieniem tętniczym krwi) - a to ostatnie neurolog będzie umiał rozpoznać w badaniu przedmiotowym.

Marzenko, zdjęcie jest prześliczne :littlehs:

**banialuka 2011-03-02, 21:31 napisał/a:**

Wyniki noszą cechy pancytopenii.
Przede wszystkim jednak mamy » agranulocytozę «, co wiąże się z zagrożeniem posocznicą z powodu rozwinięcia się jakiejkolwiek infekcji.
Leczenie neupogenem jest konieczne i to jak najszybciej.

Mamę trzeba odizolować od potencjalnych źródeł jakichkolwiek zarazków.

Jest to badanie wykonywane przez powłoki brzuszne, tak jak USG jamy brzusznej (nie jest to więc USG ginekologiczne). Zasady są takie same: nie spożywać przed badaniem produktów rozdymających (np. warzyw strączkowych), nie pić napojów gazowanych, postarać się w miarę możliwości o wypróżnienie. Wypić dużą ilość wody niegazowanej - badanie powinno się odbyć przy dobrze wypełnionym pęcherzu.

Macie dla mamusi coś na główkę? Sztuczne włoski, ładną chusteczkę? Proponuję fryzjera i nowoczesną krótką fryzurkę, jak najszybciej. A prosto od fryzjera .. może do pobliskiego upatrzonego sklepu, po jakąś śliczną bluzkę?.. I mieć już przy sobie "przy okazji" ostatnio kupioną (bo kolor taki ładny był..) zupełnie nową szminkę - w mamy guście, a jednak troszkę inną?..

Chodzi o oderwanie jej od przygniatających myśli - choć na moment. Bo teraz się w nich biedna pewnie pogrąża - niestety u kobiet moment kiedy traci się włosy sprzyja takim właśnie nastrojom w sposób szczególny :-(

Jakoś trzeba jej pomóc, drobne fortele dozwolone :--:

Schemat KG (karboplatyna + gemzar) bywa w NDRP stosowany alternatywnie do schematu PN (cisplatyny + winorelbiny).
Karboplatyna należy, jak i cisplatyna, do grupy pochodnych platyny, stanowiących podstawę leczenia raka płuca (jednakże nie w monoterapii, wystąpiłaby bowiem szybko chemiooporność). Skuteczność karboplatyny jest podobna lub (w niektórych badaniach) nieco niższa niż cisplatyny. Karboplatyna jest lekiem o nieco innym i niższym profilu toksyczności niż cisplatyna - stosuje się ją więc u chorych na NDRP (lub DRP, w skojarzeniu z etopozydem), np. u których cisplatyna mogłaby wyrządzić zbyt wiele szkód - np. ze względu na stan nerek, kłopoty hematologiczne i inne.
Za to gemcytabina to lek nowej generacji i wydaje się, że w niczym nie ustępuje winorelbinie. Niektóre ośrodki nie stosują gemcytabiny (w skojarzeniu z pochodną platyny) u chorych na raka płuca, u których planuje się przeprowadzenie jednoczesnego napromieniania - ze względu na siłę leku i jego agresywne właściwości radiouczulające.
To lek z tzw. 'najwyższej półki' (cenowej również).

To dobry schemat

4 cykle = 4x -> 1 dzień - wlew; karboplatyna | 2 dzień - wlew; gemcytabina | po 7 dniach - wlew, gemcytabina. 21 dzień cyklu kończy ten cykl i kolejnego dnia zaczyna się nowy.
Całość trwa więc 4 x 21 dni .

Co do depresji.
Zdiagnozować czy: mamy do czynienia z depresją, z depresją o jakim nasileniu, i czym tę depresję leczyć - może prawidłowo wyłącznie lekarz psychiatra. Lekarz rodzinny / lekarz hospicyjny - mogą zaordynować leczenie p/depresyjne u terminalnie chorych, gdy chodzi głównie o wyciszenie emocji i szybki efekt (poprawę nastroju).
W długotrwałym leczeniu p/depresyjnym (a krótkotrwałych de facto nie ma) - tylko specjalista.
Udanie się do właściwego lekarza to dowód rozsądku i dojrzałości - nie ma się co przed tym bronić (czy też "przełamywać"), bo to cenne cechy

Poza tym kto powiedział, że trzeba obwieszczać o swym schorzeniu całemu światu - każde leczenie jest częścią tajemnicy lekarskiej i dowiedzą się o nim wyłącznie ci, którym o nim powiesz, lub których do zdobycia tej wiedzy upoważnisz.

Nie ma co również dopatrywać się lub oceniać tu na forum kolegialnie występujące u Ciebie cechy depresji (lub nie występujące), bo to może rodzić błędne wnioski. Za mało wiemy na podstawie tego co napisałaś, a i Ty za mało wiesz na temat choroby jaką jest depresja. Przykładem niech będzie naprzemienne "normalne" funkcjonowanie z tym, które od tzw. normy odbiega, lub próby weryfikacji "nerwowych" zachowań (tj. na jakim tle występują i o czym świadczą). Otóż zmiany nastrojów (od przygnębienia do "normalności" lub nawet euforii) są bardzo specyficzne dla depresji (nie ciężkiej, rzecz jasna). Typowa dla depresji jest również nadwrażliwość (czyli tzw. "nerwowe" zachowanie). U mnie na przykład depresja objawiła się niegdyś przede wszystkim tym, że krzyczałam często na dzieci - towarzyszyło mi wtedy częste uczucie irytacji (sprawami, które należą do codziennych i będąc zdrowa traktuję je jako mało istotne).

Jeśli coś nas niepokoi -> kierunek - lekarz.

I błagam nie piszcie: może jest / będzie ok? Źle mi - ale leki antydepresyjne zostawię sobie 'na później' (w domyśle: jak przyjdą gorsze chwile/czasy).
Bo to zupełnie jak nie brać właściwych leków p/bólowych w oczekiwaniu na silny ból (który zresztą trudno jest już opanować),
lub chodzić z guzem, odkładając wizytę u chirurga na zasadzie: jeszcze jest mały, pójdę jak urośnie!

ściskam,
i ślę ciepłe myśli Twojej mamusi