Znalezionych wyników: 34

Anelio, Serduszko, tak mi przykro ... ::rose::

Anelia, Twój tata umiera i nic tego nie zmieni.
Przytoczone wyniki są złe.
Jeśli macie siłę - zabierzcie tatę do domu, bo to nie potrwa już długo...
Macie pomoc hospicjum - nie będziecie sami.

[następne komentarze]

Anelia,
Z przytoczonego wypisu wynika, że przyczyną problemów z oddawaniem moczu była najprawdopodobniej infekcja dolnych dróg moczowych (ewidentnie widać jakąś infekcję w morfologii, krew w moczu również może świadczyć o stanie zapalnym. Zastosowano ponadto leczenie: furagin+wit C - typowe w postępowaniu przy zapaleniu cewki moczowej).
Mógł się na to nałożyć problem z niedoczulicą lewostronną - wynikający z rozsiewu do OUN. Być może w jakimś stopniu wpływa ona na nieświadome wstrzymywanie oddawania moczu - dlatego dobrze, że zostawiono na razie cewnik. To gwarantuje prawidłowe odprowadzanie moczu i "rozprawienie się" z infekcją (której zawsze sprzyja zaleganie moczu).

Co do kłopotów z wypróżnianiem - nie wiemy, co było tego przyczyną. Wykonano jedynie TK miednicy mniejszej (a nie jamy brzusznej) ze względu na fakt, że zaleganie moczu stanowiło o wiele poważniejszy problem. W TK miednicy wspomniano o płynie,który pojawił się w pętlach jelitowych (na TK jamy brzusznej moglibyśmy zobaczyć niewiele więcej). To może oznaczać to, o czym wcześniej napisałam - obecność rozsiewu drobnoguzkowego. Taki rozsiew może powodować już różnorakie objawy kliniczne, jednak często na wczesnym etapie można go jedynie zobaczyć "gołym okiem".
Nierzadko są spotykane przypadki, gdy - np. planując jakiś zabieg radykalny w obrębie jamy brzusznej - najpierw wykonuje się TK lub nawet PET i nic podejrzanego w wynikach nie ma. Dopiero po otwarciu jamy brzusznej stwierdza się rozsiew wewnątrzotrzewnowy - chirurdzy określają wtedy to co widzą dość często "rozsypanymi ziarenkami grochu" (mnóstwo zmian o wymiarze kilkumilimetrowym).
To oczywiście tylko hipoteza, że tak może się dziać u Twego taty. Należy jednak w tym miejscu podsumować sobie wszystko i powiedzieć: nie ma na tę chwilę dowodów na to, że coś się dzieje w jamie otrzewnowej. Jeśli leki wspomagające wypróżnienie pomogły - to na tę chwilę przestajemy się tym zajmować. Mamy bowiem inny problem, który (onkologicznie) stawia pozostałe na drugim miejscu: przerzut do móżdżku.

Przerzut do móżdżku wymaga - o ile to możliwe - jak najszybszej interwencji chirurgicznej. To akurat umiejscowienie zmiany przerzutowej skutkuje bowiem bardzo szybkim narastaniem silnych objawów neurologicznych i niestety bardzo przykrych. Zaburzone zostają podstawowe funkcje takie jak koordynacja ruchowa, umiejętność wykonywania czynności precyzyjnych i utrzymania równowagi. Chory dość szybko przestaje chodzić i samodzielnie wykonywać czynności typu przyjmowanie posiłków. Strasznie przykrym objawem jest uczucie "karuzeli", które ostatecznie towarzyszy nawet podniesieniu głowy z pozycji leżącej. Dochodzą do tego bardzo silne bóle głowy (niejednokrotnie trudne do opanowania farmakologicznie) i częste wymioty. W przebiegu nieleczonego chirurgicznie przerzutu do móżdżku może dojść do wodogłowia.
Spodziewany przebieg zdarzeń jest zatem tak bardzo niekorzystny, że zabieg chirurgiczny jest w tym przypadku postępowaniem z wyboru.
Jak każdemu zabiegowi (szczególnie przeprowadzanemu w obrębie OUN) tak i temu mogą towarzyszyć powikłania, w tym rzadkie i poważne. Jednak: dla takiego chorego nie ma alternatywy. Zabieg daje jakąś szansę by złagodzić objawy neurologiczne, bez zabiegu natomiast będą one tylko w sposób dotkliwy szybko narastać.

Wykonanie rezonansu główki przed zabiegiem jest konieczne by potwierdzić operacyjność zmiany (m.in. brak naciekania komory IV / wykluczenie mnogich zmian).
Może się zdarzyć, że po wykonaniu MRI zmiana okaże się nieoperacyjna - trzeba się z tym liczyć. Myślę jednak, że szansa na operacyjność jest dość spora.
Może się zdarzyć, że tata umrze w trakcie operacji lub bezpośrednio po - też trzeba się z tym liczyć. Jednak szanse na powodzenie zabiegu są większe niż w/w ryzyko.
W końcu - pomimo wykonania takiego zabiegu rokowanie pozostaje bardzo złe. Ten zabieg to leczenie ratujące - przed nieuchronnie nasilającymi się objawami progresji w obrębie móżdżku. Niestety zmiany w móżdżku mają tendencję do bardzo szybkiej wznowy - czasem w ciągu 2-4 tygodni odrasta guz wielkości dokładnie tej samej, którą poprzednio usunięto. Czasem nie - i do końcowego etapu życia chorego przyczyniają się zmiany o innym umiejscowieniu (np. płuco, czy jama brzuszna).
Może tak się zdarzyć, że ten zabieg da Wam miesiąc czy dwa więcej.

Piszę to wszystko byś mogła realnie ocenić korzyści, które możecie odnieść z decyzji o poddaniu się operacji. Bardzo bym też nie chciała, byś w którymś momencie była narażona na silne i bolesne rozczarowanie - licząc wcześniej na nierealne efekty takiego leczenia.

Nie wyrzucaj sobie niczego - jesteś od wielu miesięcy tytanem pracy w zakresie starań o polepszenie komfortu życia swego taty i uzyskania możliwości jego przedłużenia. Na każdym kroku widać Twą miłość i poświęcenie. Niezależnie od tego jednak co byś nie zrobiła - przeciętne przeżycie u chorych na raka płuca z zespołem żyły głównej górnej wynosi ok. 6 miesięcy i choćby to świadczy o tym, że stan Twego taty wiąże się z naturalnym przebiegiem choroby a nie z jakimkolwiek Twoim zaniedbaniem.
Pamiętaj, że w tym ciężkim czasie miłość i troska bliskiej osoby to dla chorego prawdziwy skarb - to co dajesz swemu ojcu było i jest nadal bezcenne.

Niedostrzeżona w porę i nie leczona hiperkalcemia prowadzi nieuchronnie do śmierci.
Żeby się przekonać czy to jest to (objawy hiperkalcemii to m.in. bardzo uciążliwe zaparcia, wielomocz, objawy neurologiczne (!) mogące sugerować przerzut do mózgu, osłabienie, utrata apetytu) - wystarczy wykonać badanie krwi i oznaczyć poziom wapnia..

Zbyt wiele się zgadza (ułożyło mi się w głowie jak puzzle) by to zlekceważyć. Trzeba sprawdzić i tyle. Jeśli pani dr nie zleci pilnie tego badania - możecie wykonać je prywatnie w jakimkolwiek labolatorium (koszt ok. 10zł).
To nie musi być to. Ale może.

Gdzieś tkwi przyczyna ostatnich zdarzeń; pogorszenie nastąpiło zbyt szybko i to na kilku płaszczyznach.
Żeby znaleźć przyczynę, trzeba jej.. poszukać. Oczywiście, że powinnaś o to zapytać. Takie pytanie to jak podpowiedź 8-)

Zapytałaś ostatnio o zmianę w jamie brzusznej? Zapytałaś. Co zyskałaś tym pytaniem? Ofertę kwalifikacji do badania klinicznego

Pytaj więc jak najwięcej, ale sensownie. 'Strzelanie' pytaniami "na oślep" zniechęca rozmówcę. Co innego pytania wyraźnie mające uzasadnienie; pytanie o kwestię oznaczenia poziomu wapnia we krwi pod kątem wykluczenia/potwierdzenia hiperkalcemii jest zasadne.
Pytanie o możliwość wykonania TK głowy (nasilające się objawy neurologiczne - utrata równowagi, niedoczulica, chwiejny chód) - jest zasadne.
Ważne też by zwrócić rozmówcy uwagę na sprawy istotne - samo określenie "zaparcia" na nikim specjalnego wrażenia nie zrobi. Dodaj jednak, że tata od kilku dni zaczyna odmawiać przyjmowania posiłków (bo jedzenie kojarzy mu się z bólem) - a wzbudzisz czujność słuchacza.
Skala danego, tego samego problemu - może być bardzo różna. Np. zaparcia mogą być efektem: przebytej chemioterapii (bardziej uciążliwe niż groźne), narastającej powoli niedrożności w świetle jelita (groźne), zaburzenia metabolicznego w postaci hiperkalcemii (śmiertelnie groźne). Najczęściej mamy zaparcia nie świadczące o niczym alarmującym. Jednak w 10-20% przypadków u chorych na nowotwory jest to właśnie hiperkalcemia..

Dobry lekarz to czujny lekarz. Taki, który nie da tym 10-20% swych pacjentów umrzeć przedwcześnie tylko dlatego, że stanowią niewielką część całej grupy i coś tam nie przebiegło u nich "typowo".
Każda więc Twoja uwaga, która pomoże lekarzowi skojarzyć fakty, i sprawi, że "zapali mu się czerwone światełko" - na pewno będzie wartościowa.

Anelia,
czuję ciągły niepokój, że coś mogło zostać przegapione.. Wertuję znów Twój wątek i trafiam na krótkie info dot. częstego siusiania.. Czy to się utrzymuje?
Tak czy siak - kolejna w tej sytuacji rzecz do sprawdzenia: czy nie mamy do czynienia z hiperkalcemią.
Obowiązkowo.