Znalezionych wyników: 5

Ala,

w tym stanie zaawansowania choroby operacja płuca ma średni sens - może wręcz opóźnić docelowe leczenie onkologiczne, tj. chemioterapię.
Wycinanie guza z płuca mija się z celem w sytuacji, gdy są tak masywne zmiany w śródpiersiu - po prostu niczego to nie wniesie.
Wycinek wystarczy pobrać z jednego zmienionego miejsca - myślę tu o zmianach w śródpiersiu - być może poprzez zabieg mediastinoskopii (o wiele mniej obciążający od preparowania w płacie płuca). Guz płuca jak rozumiem jest położony obwodowo i niedostępny poprzez badanie bronchofiberoskopowe?

Torakochirurg nie powinien podejmować takich decyzji samodzielnie - decyzja o rodzaju zabiegu powinna być skonsultowana z onkologiem, który potem przejmie pacjentkę w celu leczenia systemowego.
Sprezentowanie mu pacjentki po inwazyjnym i obciążającym leczeniu chirurgicznym (które i tak nie jest leczeniem radykalnym) może przynieść wątpliwe korzyści.

Moja rada: rozmowa z onkologiem na ten temat i pytanie o jego opinię w tej kwestii.

Ala,
ani raka nerki, ani przerzutów raka nerki nie leczy się radioterapią.
Jest to bowiem rodzaj raka całkowicie niewrażliwy na promieniowanie jonizujące.

Uogólnionego raka nerki leczy się systemowo: głównie interferonem i avastinem.

Wybacz, ale Wasze informacje na temat diagnostyki i planów leczenia pacjentki z pewnością są niekompletne.

Opisany obraz może odpowiadać pierwotnemu rakowi płuca prawego z masywnym zajęciem śródpiersia (pewnie poprzez przerzuty do węzłów chłonnych śródpiersia, które stworzyły masę złożoną z pakietów węzłowych), naciekiem na ścianę klatki piersiowej (w okolicy mostka) i przerzutem do układu kostnego.
Jednak zasadą jest że nie wolno rozpoczynać leczenia onkologicznego bez ostatecznego rozpoznania (a jest nim wynik histopatologiczny). Czy mam rozumieć, że leczenie onkologiczne (naświetlanie) ma się rozpocząć bez postawienia rozpoznania? :shock:

Co ma być naświetlane? Guz płuca, śródpiersie czy przerzut kostny?
Dlaczego nie chemioterapia? (mniemam, że onkolog podejrzewa raka płuca a nie kontynuację procesu nowotworowego sprzed 5 lat).

Radzę podjąć leczenie Sindronatem - rozumiem bowiem, że nerka jest w pełni sprawna (zresztą i tak ryzyko zaburzenia funkcji nerek jest przy podaniu tego leku naprawdę niewielkie).
Obawy powinien budzić stan układu kostnego a nie nerka. Leczenie nie podjęte na czas może się skończyć trudnym do zniesienia i opanowania bólem (co jest niestety b.charakterystyczne dla umiejscowienia przerzutów do kości).
Sindronat przeciwdziała również hiperkalcemii związanej z rozpadem zajętych przez nowotwór kości, która powoduje nudności, zaparcia, senność, apatię a nawet może stanowić bezpośrednie zagrożenie życia.

Psychoonkolog tak - to może być jakieś rozwiązanie. Możemy poprosić współpracującą z nami panią Prezes PTPO o podanie jakiegoś namiaru do dobrego specjalisty w pobliżu miejsca zamieszkania pacjentki (jakie miasto?).

Tu nie chodzi o to, że lekarze rozłożyli ręce - nie odmówiono przecież leczenia onkologicznego. Obraz zaawansowania choroby jest jasny: o wyleczeniu nie ma mowy niestety. Można natomiast postarać się o jak najlepszą jakość życia, a być może również o jego przedłużenie (ale o tym już chyba pisałam).
Myślę, że ktoś powinien to wprost pacjentce wytłumaczyć, bo podejrzewam, że może to wszystko nieco inaczej interpretować.

witaj Ala,
opisywany przez Ciebie obraz TK nie jest charakterystyczny. Przerzuty raka nerki do płuc zazwyczaj bowiem pojawiają się jako mnogie, nieduże cienie okrągłe.
Stąd zapewne sugestia by wykonać bronchofiberoskopię i wyjaśnić naturę zmian.
Inne postępowanie byłoby bowiem zalecone w przypadku przerzutów raka nerki, a inne w przypadku innego guza pierwotnego (np. raka płuca) - a taka możliwość - że mamy do czynienia z innym, niezależnym ogniskiem nowotworowym - istnieje.
Tylko wynik badania histopatologicznego może dać odpowiedź co to za zmiana.

Co do bronchofiberoskopii to przykładowy opis - jak to wygląda od strony pacjenta - polecam do przeczytania np tutaj: onkologia - moje rozważania / Bronchoskopia. Nawet jeśli badanie zostanie wzbogacone o premedykację - to i tak trwa ono stosunkowo krótko i nie wymaga hospitalizacji.