Znalezionych wyników: 4

Asiu, bardzo bardzo mi przykro..

Chciałabym byś nie myślała o tym, że Twój tata stracił/nie miał woli życia z własnego wyboru.
Owszem, stracił wolę życia, ale w momencie, w którym większość bardzo chorych i cierpiących ludzi ją traci. Ktoś chory powiedział mi kiedyś, że silniejszy od strachu przed śmiercią jest ból. I tak jest - nie ustające fizyczne cierpienie w terminalnej fazie choroby powoduje, że śmierć dla chorego powoli staje się momentem wyczekiwanym, momentem, który ma dać ukojenie.
Mój dziadek, były żołnierz AK, umierając na raka płuca i cierpiąc bardzo przez ustawicznie odczuwaną duszność powiedział mojej mamie, że żałuje, iż nie zginął w czasie wojny z rąk Gestapo (złapano go wtedy, przesłuchiwano i bito, aż do utraty wzroku w jednym oku). Było to zapewne wyrazem nie tego, że nie uważał swojego późniejszego życia za szczęśliwe, ale faktu, że musi czekać na śmierć w męczarniach, zbyt długo czekać. I to cierpienie skreśla wszystko inne.
Tak więc "utrata woli życia" na takim etapie jest raczej momentem, w którym chory zaczyna już po prostu czekać na chwilę, która przyniesie mu ulgę i wyzwoli od cierpienia.
I nie ma to związku z tym, jaką chory miał osobowość i jakie podejście do życia gdy był zdrowym człowiekiem.
Myślę, że Twój tata czekał na chwilę, która przyniesie mu wytchnienie. Ale tylko dlatego, że sytuacja była naprawdę szczególna.

Reakcja na leki w moim mniemaniu nie ma z powyższym nic wspólnego. Światowa Organizacja Zdrowia zaleca nawet zaprzestanie tzw. uporczywej terapii gdy stan pacjenta jest taki, że terapia ta może przynieść więcej strat niż korzyści.
Z tego punktu widzenia uważam, że chemioterapia nie była dobrym posunięciem. Taka reakcja na cytostatyki była bowiem do przewidzenia - masa guza/a raczej guzów była tak rozległa, że stężenie toksyn uwalniających się z tkanki nowotworowej uszkodzonej chemioterapią było zapewne ogromne. Mógł też nastąpić zespół rozpadu guza.
Chemioterapii nie stosuje się też, gdy pacjent jest wycieńczony i b.osłabiony ; uważam więc że był to błąd. Jednak - nie ma to większego znaczenia. Przyczyną śmierci Twojego taty było zaawansowanie choroby i nic innego.

Ściskam Cię mocno i łączę się z Tobą w bólu.

Asia, wynik jest niepełny - tak, jakby brakowało pierwszych kilku zdań. Nie podano wymiarów poprzecznych zmian, a 'przekrój' - należy rozumieć jako przekrój osiowy zmiany o wymiarze podanym w mm?
Spójrz proszę raz jeszcze na wynik - może "połknęłaś" przypadkiem początek?

I daj koniecznie znać co z tatą.

W trakcie radioterapii często występuje obrzęk, który wzmaga uczucie duszności i pogarsza stan chorego - podaje się wtedy sterydy (działające p/obrzękowo) - czy tata je otrzymał/otrzymuje?
Krwioplucie może być spowodowane naruszeniem i rozpadem tkanki guza (efekt naświetlań) - w takiej sytuacji, o ile nie ma przeciwwskazań, podaje się leki hamujące krwawienie (np doustnie lek 'cyclonamine').
Radioterapia to leczenie, które rozpoczyna swe działanie już w trakcie naświetlań, ale trwa ono również jeszcze jakiś czas po jej zakończeniu - co oznacza, że oczekiwany efekt poprawy może być jeszcze przed Wami.
ściskam mocno i mam nadzieję, że naświetlania dadzą w końcu Twemu tacie upragnioną ulgę.