Znalezionych wyników: 11

Wiecie, ja to z tych 'twardo po ziemi stąpających'.
I (cóż za proza

) wierzę tylko w to, co można wytłumaczyć i czego można dowieść.

Ale kilka razy w życiu zdarzyło mi się, że mnie "od ziemi oderwało"..

28 sierpnia napisałaś Madziu:

Cytat:

jest decyzja - nie i koniec, chcę być świadoma, w pełni świadoma.....

W tej sytuacji trzeba jej pokazać ulotkę. Współczesne leki antydepresyjne przywracają możliwość świadomego i 'trzeźwego' myślenia. Człowiek chory na depresję ma proces 'świadomego' myślenia zaburzony - to wpływ nadprodukcji przez mózg serotoniny. Ta ostatnia zaś to coś jak 'zły narkotyk' - zaburza i zmienia osobowość.

madziorek, od dawna już podejrzewam jeszcze jedną ewentualność.. Objawy klasyczne..
Otóż 30-40% pacjentów zmagających się z chorobą nowotworową cierpi na depresję.
Powyższe nie ma nic wspólnego z psychologiem, o czym mam nadzieję wiesz. Leczenie farmakologiczne pozwala tym chorym 'wrócić do życia', dodaje energii, chęci działania, przywraca uśmiech, niweluje wahania nastroju, poty nocne, wybuchy agresji i.. działa p/bólowo.
Depresja bardzo obniża jakość życia chorego i jego rodziny. Niestety w Polsce o wiele rzadziej niż u naszych 'zachodnich' sąsiadów jest leczona.
Leki antydepresyjne z tego co mi wiadomo choremu na nowotwór może przepisać chociażby lekarz z hospicjum, niekoniecznie psychiatra.
Myślę, że można by spróbować w tę stronę 'uderzyć' - obawiam się jednak, że trzeba będzie uczynić to 'zaocznie' , a więc przynieść mamie po prostu lek do domu.. Zastanowię się jak Ci pomóc. Tymczasem poczytaj sobie uważnie -> Zaburzenia depresyjne <- - ten artykuł może Ci sporo podpowiedzieć / wytłumaczyć.

madziorek, morfologia (z rozmazem rzecz jasna), CRP, kreatynina, badanie ogólne moczu. To wszystko możecie zrobić prywatnie bez skierowania, niewielkim kosztem. I wyniki niemal od ręki.
Kolejność: apteka (pojemniczek na mocz) -> dom (siusiu) -> auto (a w nim mama i pojemniczek z siusiami) -> labolatorium.
Po kilku godzinach sama odbierzesz wyniki.
To może być infekcja, i to niekoniecznie oskrzeli. Oczywiście przyczyna stanu mamy może być inna (np. zatorowość), jednak tę pierwszą ewentualność trzeba sprawdzić najpierw. Poza tym wyniki mogą nam pokazać gdzie i czego dalej szukać. Głowa do góry i działaj.
:tull:

[ Dodano: 2010-01-25, 22:31 ]
Aaaa.... z tym palcem... mam ciągle to samo (chore stawy) - i też mi to przeszkadza w machaniu paluchem |SModM|

Najpierw trzeba by było ustalić przyczynę kaszlu - może jest to jednak stan zapalny; osłuchać mamę, może RTG wykonać (chyba, ze kaszel nie nasila się tak, by widać było różnicę: tydzień temu / a teraz ? Bo TK tydzień temu była?), morfologia by się przydała bieżąca.
Czy mama tak samo kaszlała gdy zdiagnozowano chorobę?
Progresja wbrew pozorom może być. Mamy TK , które pokazało remisję, ale nie wiemy jaka była remisja np po drugim cyklu (mogła być większa) i czy nie doszło w międzyczasie do chemiooporności i nawrotu. Poza tym minęło już trochę czasu od ostatniego wlewu.
Znamy jedynie status quo na dzień wykonania tomografii.
I tu rola onkologa: powinien ustalić czy to infekcja czy progresja.
Naświetlania paliatywne przede wszystkim mają za zadanie zniesienie dolegliwości (czas przeżycia wydłużają naprawdę nieznacznie) więc 'zgodnie ze sztuką' stosuje się je gdy się stwierdza progresję powodującą przykre objawy kliniczne lub takowymi grożącą (np naciek i ucisk na ŻGG 'wróżący' w bliskim czasie wystąpienie ZŻGG).
'Na zapas' więc naświetlań paliatywnych się nie stosuje.
To samo dotyczyło dotąd chemioterapii II linii, jednak ostatnie badania kliniczne dowiodły, że remisja dłużej była udziałem pacjentów, u których 'nie zwlekano' z jej wdrożeniem (czyt. nie dopuszczano do poważnej progresji w postaci pojawienia się nowych masywnych zmian).
Tu wydaje się sensowna następująca kolejność: chemioterapia I linii -> radioterapia paliatywna -> chemiotrapia II linii -> ew. ponowna radioterapia paliatywna w przypadku np. wystąpienia ZŻGG. Kwestia wyczucia co i kiedy - najlepiej byłoby wdrażać kolejne etapy leczenia w stosunkowo niedużych odstępach czasu, jako czujną i sprawną odpowiedź na stwierdzenie rozpoczynającej się progresji.
Jednocześnie bez stwierdzenia progresji szkoda mamę obciążać bez potrzeby leczeniem onkologicznym, tym bardziej, że szpik w trakcie chemioterapii dostał naprawdę 'w kość'. A niskie wartości krwi także obniżają jakość życia, i to bardzo.
ściskam.[/color][color=red]

Witaj madziorek.

Bardzo chciałabym napisać Ci coś co Cię mile zaskoczy, ale niestety..

Nie spodziewałam się aż takiego obrazu TK (czytałam wcześniej Twój wątek i opis RTG) -
TK wskazuje na stopień zaawansowania raka płuca co najmniej IIIB.
Wg klasyfikacji TNM: T4N2MX (a nie wykluczone, że T4N3MX).

To zaawansowany miejscowo rak płuca z ogromnym guzem pierwotnym, z zajęciem (naciekaniem) śródpiersia i węzłów chłonnych śródpiersia.
Modelowanie i ucisk tchawicy, jak i bezpośrednie przyleganie do przełyku to czynniki przemawiające za nieoperacyjnością, jednak zajęte węzły śródpiersia, a przede wszystkim stwierdzenie nacieku na żyłę główną górną po prostu o tej nieoperacyjności przesądza.
Leczenie chirurgiczne nie jest możliwe, z całą pewnością. Bardzo mi przykro..

Chemioterapia w raku płuca pełni rolę 'uzupełniającą' leczenie zasadnicze (tj. leczenie chirurgiczne lub radioterapię) lub rolę leczenia paliatywnego.
Chemioterapia zastosowana samodzielnie nie prowadzi w raku płuca do wyleczenia, nie może być więc nazwana leczeniem radykalnym.
Schemat, który otrzymuje Twoja mama to schemat PN (cisplatyna+winorelbina), dość często stosowany w paliatywnym leczeniu raka płuca.
Czasami u chorych z nieoperacyjnym niedrobnokomórkowym rakiem płuca występuje nadspodziewana odpowiedź na chemioterapię (szanse na to, że guz będzie chemiowrażliwy leżą w okolicach 40%) - można to jednak stwierdzić dopiero po wykonaniu badań obrazowych (TK klatki piersiowej) -> standardowo czyni się to po II cyklu (czasem po IV). W takich sytuacjach można popróbować leczenia radykalnego (najczęściej radykalnych naświetlań klatki piersiowej, o wiele rzadziej - zabiegu / to ostatnie pod warunkiem, że nie przetrwały zmiany nowotworowe w węzłach chłonnych śródpiersia). Dopiero wtedy można mówić o szansie na leczenie radykalne.
Jednak choroba Twojej mamy jest naprawdę dalece zaawansowana - trzeba się przygotować na myśl, że jest to choroba, której nie da się wyleczyć.
Co do mediany czasu przeżycia -
chorych w stopniu zaawansowania IIIB : wynosi ok. 9-14 miesięcy (od chwili postawienia rozpoznania)
chorych z naciekiem na żyłę główną górną : 2 lata przeżywa ok 2% pacjentów z takim rozpoznaniem.

madziorek - bardzo, bardzo mi przykro

że częstuję Cię takimi informacjami, jednak jesteś córką chorej mamy i myślę, że powinnaś znać realia - będąc lepiej przygotowana, lepiej mamie pomożesz..

Należy przy tym wszystkim pamiętać, że leczenie może mieć również poważne powikłania - po wlewach zdarzają się drastyczne spadki kluczowych wartości krwi nawet 7 dnia - trzeba to starannie monitorować i w razie potrzeby nie zwlekając hospitalizować mamę w celu wyrównania np. elektrolitów, podania krwi lub preparatów płytkowych.
Choć w Waszym przypadku wartość PLT ma raczej odwrotną tendencję (rośnie i jest za wysoka) - proponuję podpytać przy najbliższej wizycie lekarza o to, czy nie rozważyć leczenia heparyną (leczenie p/zakrzepowe, niemal standard w leczeniu chorych z zaawansowaną chorobą nowotworową).

Patrząc na daty widzę, że dziś miał być wlew (winorelbina) - był czy go przesunięto? A jak dzisiejsza morfologia?
ściskam,
i z całego serca życzę, by najbliższe TK pokazało, że było warto..

[ Dodano: 2009-10-29, 01:26 ]

To dorzucam jeszcze info o chorobie zakrzepowo-zatorowej.

Cytat:

Zapobieganie incydentom zakrzepowo-zatorowym u pacjentów z nowotworami litymi leczonych chemioterapią

Opublikowane: 2009-10-06
Autor: lek. med. Marcin Sobiech

Nowotwory często kryją się jako nieustalona wcześniej przyczyna incydentów zakrzepowo - zatorowych. Istnieje również odwrotna zależność. Żylna choroba zakrzepowo - zatorowa (VTD) jest częstym zjawiskiem w przebiegu choroby nowotworowej. Niestety jest to ogromny problem kliniczny. Incydenty zakrzepowo - zatorowe są bowiem drugą co do częstości przyczyną śmierci pacjentów onkologicznych.

VTD w przebiegu choroby nowotworowej cechuje się większą skłonnością do nawrotów, pogarsza znacznie jakość życia i wymaga przewlekłej profilaktyki farmakologicznej, co łączy się ze zwiększonym ryzykiem krwawienia.

Czynniki ryzyka wystąpienia choroby obejmują: rodzaj nowotworu ( zaobserwowano częstsze jej występowanie w raku płuca i trzustki), rodzaj zastosowanej chemioterapii (zaobserwowano częstsze jej występowanie przy leczeniu inhibitorami angiogenezy np. bevacizumabem), zastosowanie czynników stymulujących erytropoezę, obecność cewników donaczyniowych, operacje.

Leczenie operacyjne, w tym leczenie nowotworów, zawsze niesie ze sobą zwiększone ryzyko powikłań zakrzepowo -zatorowych. Wynika ze specyfiki leczenia zabiegowego, okresu pooperacyjnego czy konieczności długiej rekonwalescencji w łóżku. Skupiając się jednak na pacjentach onkologicznych leczonych chemioterapią - w ich przypadku wykazano, że roczne ryzyko wystąpienia żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej wynosi ok. 10 %. Ryzyko to wzrasta do 15 -20 % w zależności od zastosowanych leków (częstsze występowanie choroby przy leczeniu inhibitorami angiogenezy np. bevacizumabu). Wszelkie terapie wspomagające, w tym terapia hormonalna, są również związane ze zwiększonym ryzykiem komplikacji zakrzepowo-zatorowych.

W październikowym wydaniu The Lancet Oncology przedstawiono wyniki randomizowanego badania klinicznego z podwójnie ślepą próbą oceniającego skuteczność nadroparyny w profilaktyce i zapobieganiu incydentom zatorowo-zakrzepowym u pacjentów pod opieką ambulatoryjną otrzymujących chemioterapię z powodu przerzutów odległych lub miejscowo zaawansowanego nowotworu litego. Do badania włączono 1150 pacjentów otrzymujących chemioterapię z powodu raka płuc, nowotworów przewodu pokarmowego, trzustki, piersi, jajnika lub raka głowy i szyi. 779 pacjentów otrzymywało podskórne iniekcje nodroparyny (3800 IU/dzień). Terapia była stosowana przez cały okres chemioterapii, maksymalnie do 4 miesięcy. Wyniki pokazują, że nodroparyna zmniejsza prawie o połowę ryzyko incydentów zakrzepowo -zatorowych w badanej grupie pacjentów (2 % vs 3,9 %) poprawiając tym samym ich rokowanie. Dowiedzione jest, że wystąpienie incydentu zakrzepowo-zatorowego u pacjentów onkologicznych dramatycznie rokowanie to pogarsza.

Opserwacje te znalazły odzwierciedlenie w wytycznych różnych towarzystw. Wytyczne American Society of Clinical Oncology czy European Society of Medical Oncology jednoznacznie wskazują, że terapia antykoagulantami jest skuteczną i bezpieczną metodą profilaktyki u pacjentów onkologicznych. Wskazano jednocześnie na przewagę drobnocząsteczkowych heparyn w porównaniu do warfaryny i heparyny niefrakcjonowanej.

Autor: lek. med. Marcin Sobiech
Opublikowany: 2009-10-06
The Lancet, publikacja elektroniczna

źródło: www.lekarzonkolog.pl