Znalezionych wyników: 3

bruno26, przyjmij wyrazy współczucia! A także wielkiej życzliwości i dumy z możliwości - choć tylko forumowego- poznania kogoś takiego jak ty.
Niestety na Twoje pytanie nie umiem odpowiedzieć. Mam nadzieję, że ktoś się odezwał, kto może i umie podpowiedzieć. Modlitwą wspieram Ciebie i córeczkę! Trzymajcie się w tym tak trudnym czasie!

bruno26,
znowu podpisuję się pod wypowiedzią marzeny66 "całym sercem jesteśmy z wami" - myślą, modlitwą...
Nie wiem czy tak wolno napisać (jeżeli to rażące, to przepraszam), ale w całym tym ogromie cierpienia ma szczęście twoja żona, że jesteś przy niej tak, jak jesteś.

bruno26, widzę to podobnie jak Reszka.78, i marzena66,
prawdopodobnie nie możesz zrobić nic więcej, bo się po prostu nie da. Poza tym taka jest właśnie miłość - daje największe szczęście i wiele cierpienia, bo serce chciałoby wszystkiego dla tego, kogo kocha, a jestesmy tylko ludźmi i możemy tylko tyle, ile możemy.
Przyszło mi tylko do głowy aby cię spytać czy jesteście pod opieka hospicjum domowego? Mogli by ci podpowiedzieć jak ulżyć.

Tak, to prawda, że chory potrafi dać w kość nawet najbliższym, najbardziej kochanym... ale nie spotkałam się jeszcze z tym, by on tego właśnie CHCIAŁ. To najczęściej z bezradności; nadmiaru cierpienia czy lęku; albo są to momenty, w których nie panuje nad reakcjami. Wiem, że Ty to na pewno wiesz, ale wiem też, że czasem warto to jeszcze napisać z boku.