Znalezionych wyników: 9

Dziękuje wam za wsparcie za informację które mi dawaliście,bardzo dziękuje za wszystko.
Ciocia w hospicjum od 2 tygodni były lepsze i gorsze dni,raz wydusiła z siebie chociaż jedno słowo,na drugi dzień niemówiła nic,cieszyliśmy się gdy zamiast diety papkowatej dostala chleb a na obiad ziemniaki to już było dla nas coś!:( nadzieja,ze jest lepiej.
W środę kuzynka pojechała ciocia była przywiązana i miała sonde przez nos.Miała problemy z oddychaniem i niechciała nawet pić.Od tej pory kontakt z nią urwał się.
Ciocia zmarła w piątek a kuzynka w czwartek wieczorem szepnela jej na ucho:kocham Cię i ciocia popłakała się i pokiwała na pozegnanie,zmarła o 3 w nocy.
Wiemy ze nie dali bysmy jej takiej opieki w domu,że odeszla by szybciej,dalismy jej te 2 miesiace,kzdy z naszej najblizszej rodziny był u niej chociaz raz.
Jutro jest pogrzeb,musimy godnie ją pożegnać i teraz wspierać Anię.
Dziękuje jeszcze raz ze znalazłam tutaj tak życzliwych ludzi.
Dzięlkuje każdemu z osobna:(

Cytat:

madziorek

Bardzo bysmy chcieli mieć ciocie przy sobie ale jak pisałam wyżej sytacja niepozwala nam na to.Ciocia potrzebuje opieki 24 godzinnej czego niemozemy jej zapewnic.Jej maz i ziec pracuja a corka ma 2 dzieci 2 miesieczna Gabrysie i 4 letnia Zuzankę.
Winimy się za to ale jesteśmy świadomi ze nie damy rady.

Ciocia już nie pyta się o powrót do domu tak często jak wcześniej.
Odwiedzamy ja codziennie i staramy sie zawsze zmienic jej pamersa,wymasowac nogi,porozmawiac,posmiac sie,i nakarmic.
Jak 1raz tam pojechalam balam sie ze mnie nie pozna,ale poznala podala reke i szepnela cicho:czesc.
Potrzymalam ja za reke,wycalowalam.
Ciocia ma dni ze niemowi nic...
a jak juz mowi to bardzo powoli i cicho.
podejrzewamy ze dzieje sie cos z krtania,poniewaz juz gorzej z lykanirm;(

Dlaczego to wszystko takie trudne :-(

Ciocia obudziła się w niedziele,podejrzewamy,że kroplówki ja trochę wzmocniły.
Chce przyjść do domu,chociaz niema siły wstac a jedzenie dostaje przez sonde.
Niewiemy co jej powiedziec.

Ciocia jest już na oddziale palitatywnym.
Nie kontaktuje.
Dzisiaj znów powtórzył się atak,przywiązali ją.
Dostaje kroplwki.
Cały czas śpi ,niema z nią kontaktu.
Moja kuzynka ma wyrzuty sumienia ,że oddała ciocie.
Niewiem jak podtrzymać ją na duchu:(

Martwi nas to,że ona cały czas chce spać.
Z dnia na dzień coraz gorzej się z nią dogadać.
Mało je a bierze tyle tych tabletek...
:cry:

Jeśli chodzi o hospicjum domowe,to naszym zdaniem nic niezmieni ponieważ pielęgnieraka lub lekarz są 2-3 razy w tygodniu lub na telefon ale my sami niemożemy dać jej tyle opieki i zainteresowania na jakie zasługuje.
Ciężko by było nam ją oddać,ona tak bardzo chiała jechać do domu.
Ciocia dostaje leki przeciw depresyjne,zmniejszające obrzęk.
Zapisano jej dziś relanium doodbytniczo w razie ataku należy jej go podać.

Czy tutaj na forum znajdę jakoiego psychologa?
By doradził mi jak rozmawiać z ciocią co do niej mówić?
Czy mówić ,ze jest z nią źle?
Jak rozmawiać z Anią(kuzynką)??

Dziękuje wam za wszystko.Niemam słów wdzięcznosci za każde miłe słowo:(

Pozdrawiam
frambuesa

[ Dodano: 2010-08-27, 11:41 ]
Dostalismy skierowanie od lekarza rodzinnego.Przed momentem zabrala ja karetka do szpitala,moze z tamtad bedzie latwiej sie dostac na oddzial palitatywny.

Dziękuje za każde miłe i ciepłe słowo.
Dzis o 6 znów wezwalismy pogotowie,zaczela znow przykurczac rece i nogi jakby miala dostac atak tak jak w zeszły piątek.
Pogotowie przyjechało i podało relanium.Kazali dzwonić gdy tylko zajdzie taka potrzeba.

Witam.
Jetem nowa na forum.
Czytałam wasze posty w których wy-wspaniali ludzie-nieodmawiacie pomocy i ciepłego słowa.Postanowiłam i ja zalogować się.
nazywam się Magdalena.
Moja ciocia ma zdiagnozowanego raka płuc od czerwca 2009 roku,jak się domyślacie rak ten "ukazuje" się już w stadium zaawansowanym,i tak tez było u nas,przerzuty na wątrobe,żoładek i głowe.Ciocia zaczeła chemioterapię.Była znaczna poprawa.Rak jakby znikł!TO był cud a lekarze dawali jej mało czasu.W Listopadzie 2009 ciocia zaczeła narzekać na bóle glowy.Zalecono jej "lampy".Pojechała więc na 2 tygodnie do Ludwikowa niedaleko Poznania.Ciocia funkcjonowała normalnie cały czas.Póżniej miedzy czasie ukazał się przerzut na oko,dostała chemie,przerzut "znikł"
W zeszły piątek słyszymy jak woła nas jej córka ,że z mama sie cos dzieje a my,że jak to przecież przed chiwila z nami rozmaiwala.
Moja mama pobiegła tam,ciocia dostala ataku padaczki,rzucała się i mówiła od rzeczy,wezwalismy pogotowie,zabrali ja podali jakies leki.
W tą srode dostalismy wyniki tomografii,przerzut na mózg,"rozlany"na całym mózgu.
Lekarz powiedzial,że pozostało tylko leczenie paliatywne ,pozwolił zabrać ja do domu,poniewaz była swiadoma ze chce isc,jej córka zabrala ja w srode poludniu.
jest w domu dopiero jeden dzien a zaczynaja sie schody.Ma malutkie dziecko3 tygodniowe i corke 4 letnia.
staramy sie jej pomoc,ciocia z dnia na dzien słabnie,dzis spala caly dzien z przerwami na siku,sama niema siły dojsc do lazienki,nie trafia np.bułka do buzi.
Kuzynka załamuje sie.Niewie kim ma zajac sie pierwszym ,boi sie ataku padaczki.
Chcę oddać mame do hospicjum bo wie,że niedaje rady,ale hospicja są przepelnone!:(
Jak jej pomóc sama mam male dziecko niemogę siedziec tam cały czas.
Czy sa jakies szanse dla cioci,ma dopiero 43 lata!Czy można starac sie o jakies wsparcie medyczne??
proszę doradzcie coś.czy to musi być juz koniec?:(