Znalezionych wyników: 12

warto tę piosenkę przypomnieć,

piękny tekst, ale jak zinterpretowany przez E. Gepper
Zebra, dzięki

[ Dodano: 2011-07-31, 20:57 ]
uparcie, ale nie skrycie kocham Cię życie

Dodano: 2011-07-31, 19:20

Ludziom nie dogodzi. :tiaa:

Zebra napisała:
Spojrzał na mnie jak na wariatkę. Stwierdził, że potrzebuję pomocy psychologa, ponieważ ja wciąż tym żyję, chorobą i śmiercią, że za dużo o tym myślę i z pewnością to, że tu jestem to raczej mi szkodzi

'psycholog' się jeden znalazł

Nic dziwnego, że jesteś na tym forum. Ponieważ ludzie szukają zrozumienia. A najlepiej czujemy się rozumiani przez ludzi, którzy mają podobne doświadczenia.

Ja w Twojej żałobie nie widzę nic dziwnego i zdrożnego.
Jest "stary zwyczaj", że żałobę po rodzicach ma się rok (ubieranie się na ciemno/czarno, nie uczestniczenie w zabawach itp.). Nie chodzi mi formę tej żałoby (to przykładowe ubieranie się na czarno), ale o 'treść', to co mamy w duszy. I nie chodzi tylko o to, że to jest sztywne, ot ustalone bo kogoś 'olśniło'. Kiedyś ludzie też byli mądrzy (może nie było takich specjalizacji) i jakoś tak ustalili z jakiś obserwacji. Ten rok nie jest przypadkowy.
Ten rok to jakby 'rozliczenie', 'wypracowanie' swojej żałoby, swoich emocji itp.
Choć oczywiście pewnie każdy ma swój czas.

Mama to jest Mama.

Zebra napisała:
Jest jeszcze gorzej

Co ja Zebro i Anelio mogę powiedzieć/napisać. NIC mądrego. Gdybym była z Wami w realu, a to mogłabym choć z Wami posiedzieć i wysłuchać. A tak to tylko wirtualnie przytulić i pamiętajcie tu sporo osób Was czyta/’słucha’.
:/pociesza:/

Anelia napisała:
Nigdy sobie nie wybaczę,

Tego nie możesz Anelio robić, działałaś jak najlepszej wierze.

Anelia napisała:
Mam chłopaka ale niestety jest obecny tylko ciałem Ja siedzę i płaczę a on siedzi przy komputerze i najprawdopodobniej gra jest obcokrajowcem, był u siebie ale kiedy z tatą zaczęło dziać się zle wrócił- niby aby być przy mnie ale ani razu też mnie do siebie nie przytulił

Nie chcę go usprawiedliwiać, ale po prostu on nie potrafi się odnaleźć w tej sytuacji. Nie wie co ma robić. Panowie w tych kwestiach są mało domyślni. Dla niego to może być i tak dużo, że przy Tobie jest, trwa. Tak to potrafię wytłumaczyć. Próbuję też zrozumieć drugą stronę. On po prostu może nie wiedzieć do robić, jak się zachowywać. Dla niego to nowa sytuacja, która może go przerastać.

Anelia napisała:
Myślę, że najlepszym rozwiązaniem będzie jak sama wsiądę w auto, wyłączę telefon i wyjadę...

Być może. To może być dobry pomysł.

Anelia napisała:
mam wrażenie, że exploduję. Mam w sobie tyle złości, smutku i bólu, że mam wrażenie , że za chwilkę wszystko co mam około siebie w mieszkaniu zniszczę, potrzaskam ...

To też może być dobry pomysł.

Co prawda może być kosztowny.

Może kup sobie coś do rozwalania

agamaz napisała:
Zawsze będą mówić i tak jak w moim wypadku obserwować jak to ona teraz wygląda? A może druga głowa mi rośnie np.?

A gdy się usłyszy te komentarze to i śmieszno, i straszno . :hun:

Co do niesprawiedliwości, to podobno tylko mądrość jest sprawiedliwie rozdzielona. Nikt nie narzeka na jej brak.

Ja mam 36 lat, od 3 lat choruję na ostrą białaczkę szpikową. Czy to sprawiedliwe?? Nie wiem i nie będę się zastanawiać. Też jest mnie żal gdy słucham dziewczyn 36-letnich+/- kilka lat o ich 'wielkich problemach' (np. zła fryzura, nie wyszedł ten kolor farby co chciały, włosy o 5mm za krótko obcięte), o problemach w pracy, o tym, że ktoś się źle na kogoś spojrzał, ktoś źle powiedział, itd. Te problemy urastają u nich do rangi co najmniej Rysów. Ja tęsknię do takich problemów. Tęsknię do 'szarej rzeczywistości', której one nie potrafią docenić, a która wbrew wszystkiemu ma pełno uroku. A jednocześnie mam ochotę im wykrzyczeć prosto w twarz, że nie wiedzą co gadają. Że niech robią z igły widły. Że biegną nie wiadomo za czym, tracąc to co w życiu najważniejsze. Że dostrzegają jedną małą chmurkę, a nie dostrzegają słońca. ehhh...

Jadę do mamy, weekend zapowiada się świetnie. :sun:

(nie wiem jakie są prognozy pogody na weekend, ale pogoda może nie być dobra, ale dzień można mieć dobry)

Świat to trudne miejsce. Jemu nie zależy. Choć nie żywi nienawiści do ciebie i do mnie, nie darzy nas też miłością. Dzieją się na nim rzeczy straszne, których nie można wytłumaczyć. [...] Świat cię nie kocha. [...] Pamiętaj jednak, żeby robić swoje. Takie masz zadanie na tym trudnym świecie, musisz podtrzymywać swoją miłość i robić swoje choćby nie wiem co. – S. King (‘Lśnienie’)

Pozdrawiam

agamaz, trudno jest coś pocieszające i mądrego napisać osobie, której zmarła bliska osoba. A co dopiero pisać do matki, która straciła dziecko.

Proszę przyjąć wyrazy szczerego współczucia.