Znaleziono 1 wynik

Z poprzednich doświadczeń wiem, że forum pomaga.... Więc witam, witam w tym trudnym momencie życia.

Dziś pierwsza chemia, kolejna wizyta w szpitalu, kolejne rozmowy, kolejne ciche łzy.. aby Mam nie widziała... Ja kobieta silna, żona, pracownica, koleznaka, przyjacółka - ale nie cyborg! Też mam uczucia i to jedno- LĘK! Lęk przed najgorszym... W swoim 30;letnim życiu napatrzyłam się juz na odchodzenie, na śmierć. I byłam pewna, że smierć mojego Taty była juz ostatnia na długi czas. A jednak życie pisze swoje scenariusze. Więc pytam się cały czas-dlaczego!?. Tyle epilogu.

Co mogę zrobić, jak pomóc?

Od najprostszych, jak dieta, witaminy, suplementy, nutridrinki? Może są jakieś grupy wsparcia dla chorych i ich rodzin?

Dziękuje, pozdrawiam i życzę wytrwałości...
Magda