Znalezionych wyników: 5

iskra,
Serdecznie Ci współczuję ::rose::

iskierko,
Przyjmij serdeczne wyrazy współczucia ::rose::

iskra07,
Nie każdy przerzut do mózgu oznacza koniec walki, ale jednak większość - tak. I powiem Ci tyle - Twoja Mama miała pół roku względnego spokoju, bez świadomości, że coś się złego dzieje, że wyrok być może jest podpisany... To też coś warte. Z dużym prawdopodobieństwem można stwierdzić, że byłoby to pół roku (może trochę dłużej) walki, nieustannego wsłuchiwania się w organizm: Czy to już? Czy już się uaktywnia, pogarsza? Wyobrażasz sobie, jak Twojej Mamie (i Wam) byłoby z tym ciężko?

Krótko mówiąc - gdyby Twoja Mama miała wcześnie wykryty przerzut do mózgu - na pewno doradziłabym radioterapię. Licząc się z tym, że poskutkuje albo nie... Natomiast gdybym sama była w takiej sytuacji i miałabym prawo wyboru - chcę wiedzieć i walczyć (z nierównym przeciwnikiem), żeby wygrać parę tygodni życia lub mam do wyboru nie wiedzieć i żyć spokojnie - wybrałabym to drugie (nie mam tu na myśli ukrywania przed chorym prawdy). Po prostu Twoja Mama, pomimo pewnych dolegliwości czuła się (jednak!) na tyle dobrze, że nikt się nie zorientował w powadze sytuacji. Moim zdaniem to optymalny scenariusz...

Nie miej też żalu do siebie, że nie możesz być cały czas przy Mamie. Być może i tak będzie chciała przejść na drugą stronę, kiedy wszyscy odejdziecie od jej łóżka. Często tak bywa.