Znalezionych wyników: 2

Jestem w żałobie przed żałobą.
Mieszkamy z rodzicami w domu jednorodzinnym. Ich problemy to nasze problemy i odwrotnie. Tata umiera... Widzę gasnace światło w jego oczach. Widzę to samo w oczach mamy. Ona mi mówi że umrze zaraz po nim a najchętniej z nim. Muszę sobie radzić z emocjami taty, mamy i mojego brata, który mimo iż ma prawie 40 lat tego nie ogarnia. Znowu muszę oddalić siebie, swoje życie - mówię znowu bo przezywalam to jak zmarł nagle mój drugi brat, prawie 20 lat temu. Nie mogę planować wakacji, ani nawet świat bo nie wiem "jak" będzie. Boję się nawet przyszłego miesiąca... Tak szybko mijają dni. Patrzę na mojego tatusia i czuję się nie jak dorosła kobieta, matka dwójki dzieci ale jak mała dziewczynka, której bohater przegrywa walkę. Będę polsierota !! Matko, ale to brzmi... Wyobrażałam sobie ze rodzice umra jak moje dzieci będą dorosłe, spokojnie, w łóżku.. Nie jestem jeszcze gotowa na pożegnanie !!!
Jak sobie z tym radzicie? Jak się z tym pogodzić?? ;(

Komentarze dotyczące => tego wątku <=