Znalezionych wyników: 8

Celestyno,
daj sobie więc jeszcze trochę czasu na ew. konsultację z lekarzem na ten temat. Jednak szczerze mówiąc nie możesz liczyć na to, że wit. C zmieni sytuację, jesli faktycznie Twoje żyły już teraz są słabe.

Nieustannie trzymam kciuki

Celestyno,
porozmawiaj z lekarzem o możliwości założenia portu, to idealne rozwiazanie w zasadzie dla kazdego pacjenta poddawanego chemioterapii - a w przypadku problemów z żyłami tym bardziej.

Jeśli chodzi o sensacyjki pochemiczne - bywa tak, że pierwsze kursy przebiegają w miarę "bezboleśnie", kolejne potrafią zmęczyć, niektórzy pacjenci od pierwszego wlewu chodzą po ścianach. Należy się cieszyć z dobrego samopoczucia i apetytu (przyjmujesz steryd, a to wzmaga apetyt i taka reakcja może sie utrzymać przez całe leczenie)

Jeśli masz w domu ciśnieniomierz, kontroluj ciśnienie (wypieki mogą być delikatną reakcją uczuleniowa na chemię lub objawem towarzyszącym skokom ciśnienia).

Celestyno,
czy miałaś TK przed operacją? Jeśli tak, przepisz proszę wynik

Może tak być, Celestyno, myślę że nie powinnaś się tym pobolewaniem martwić.
Czekamy na wyniki badań

Celestyno,
prywatne kliniki wykonują badania w zakresie NFZ, próbowałaś np. Lux-Med, Damian?

Celestyno,
być może w podjęciu decyzji mógłby Cię także wesprzeć psychoonkolog. Tu dane kontaktowe:
Kontakt:
Centrum Onkologii - Instytut im. Marii Skłodowskiej-Curie w Warszawie
ul. W.K. Roentgena 5
Wejście B, 1 piętro, pokój nr 7
Tel: (22) 546 32 42
e-mail: psychoonkologia@coi.waw.pl

Czasami dobrze jest sięgnąć po opinię kogoś "z zewnątrz".
Niezależnie od tego, co zdecydujesz, w wolnej chwili zapoznaj się z doniesieniami na temat Programu/Warsztatów Simontona, moim zdaniem dla osób świadomych, pragnących poprawić komfort życia w sferze emocji, niepoddawania się stresom, jest to świetna rzecz.

Celestyno - ja tym razem niemerytorycznie. Mam dokładnie ten sam dylemat, co Ty, ten sam, przed którym stanął Twój tato. Leczenie, jego ciężkie skutki, czy brak leczenia i we względnie dobrej formie "dotrwanie" do śmierci. Tylko pamiętaj, to nie jest reguła, że ten najcięższy okres to "tylko" 2 tygodnie przed końcem, po drugie, leczenie pozwala bardzo często wyrwać naprawdę dużo, dużo więcej czasu, niż dałby sam "swobodny" rozwój choroby, co więcej - nie każdy znosi nawet cięzkie leczenie fatalnie.
Ja każdej osobie bliskiej rekomendowałabym podjęcie leczenia, i dziecku, i rodzicom, i rodzeństwu. Czemu? Bo to zgodne z instynktem przetrwania - walczyć z chorobą, poza tym wierzę w skuteczność medycyny konwencjonalnej. Mój osobisty dylemat oddzielam od tego przekonania i wiedzy na temat chorób nowotworowych. Życzę, byś podjęła jak najlepszą dla siebie decyzję.
Pozdrawiam ciepło.

Witaj Celestyno,
byłoby dobrze, gdybyś założyła na tym forum swój własny wątek merytoryczny. Każda historia choroby powinna mieć swoje miejsce - właśnie wątek merytoryczny.
Mogłabyś w takim wątku uzyskać zawsze właściwą pomoc, z kolei wątek Renaty pozostałby spójny merytorycznie - ograniczony do jej historii, a to bardzo ułatwia korzystanie z forum innym użytkownikom, którzy będą w Waszej diagnostyce, leczeniu i zdrowieniu znajdować wskazówki odnośnie do własnych przypadków chorobowych.
Jak już pisałam w tym wątku możliwe jest założenie dla każdego użytkownika wątku kciukowego, w którym można się swobodnie "wygadać", opisać swój stan emocjonalny, nastawienie do leczenia, i uzyskać wielkie wsparcie od innych użytkowników. Pozdrawiam serdecznie