Znalezionych wyników: 5

Bblondi, zgadzam się z tym, ale czy koniecznie należy pamiętać śmierć bliskiej czy lubianej osoby? Nie lepiej pamiętać ją żywą, szczęśliwą, radosną? Przecież i tak i tak, czy chcemy czy nie, my rodzina zmarłych pamiętamy o dniu śmierci, czy chorobie. Czy należy takie przeżycia upamiętniać w filmie? Bo nie chciałabym oglądać na filmie choroby i śmierci mojej Babci, Dziadka czy Cioć, albo Mamy i przeżywać to na nowo.
Czy tak się powinno robić?

Pozdrawiam

Ugh, odświeżam wątek i prawdopodobnie wywołam burzę w szklance wody, ale trudno.

Pierwszy raz zastanawiam się nad tym, czy włączanie osób sławnych w walkę z chorobą ma sens. Do refleksji, skłonił mnie film o Agacie Mróz, który właśnie trafia do kin. Czytając komentarze o nim, jak i samej Agacie, poznać można skrajne komentarze i opinie. Jedni robią z niej nieomal świętą, inni po niej jadą.
Osobiście, do decyzji Agaty mam mocno mieszane uczucia. Z jednej strony rozumiem pragnienie dziecka, z drugiej strony wydaje mi się to nieco nieodpowiedzialne, zwłaszcza gdy wie się o chorobie, a mimo to ryzykuje zdrowiem.
Natomiast sam film, uważam za porażkę. Pewnie zostanę za to zjechana, ale trudno. Moim zdaniem sprowadzono życie Agaty Mróz, do tego że była chora, zaszła w ciążę, urodziła i umarła. Tak jakby to był jej jedyny sukces w życiu. W filmie nawet pada zdanie, że dopiero w ciąży czuje się spełniona. Hmmm...
Zmierzam do tego, czy tak naprawdę taki film jest potrzebny. Czy może mieć jakieś plusy? Bo jak dla mnie ma jeden wielki minus - Rodzinę. Nie sądzę by ktokolwiek chciał oglądać i na nowo przeżywać śmierć najbliższej osoby. A przecież film ten wchodzi do kin trzy miesiące po tym, jak na raka zmarł ojciec Agaty.

I stąd te moje przemyślenia. Czy rzeczywiście, epatowanie chorobami znanych ludzi ma aż takie plusy, czy też podobnie jak w każdym innym przypadku, powinno się zachować umiar i akurat film o Agacie Mróz jest takim przesadzeniem?

Pozdrawiam serdecznie

Dokładnie! Podejrzewam, że gdyby nie choroby celebrytów to nadal wiele chorób, byłoby tematem tabu, a profilaktyka czymś kompletnie nieznanym.
Owszem profilaktyka nadal jest w powijakach, bo się trzeba lekarza nabłagać by dał skierowania na jakieś ponadpodstawowe badania, czy do specjalistów - bo większość lekarzy uważa to, za niepotrzebne, ale przynajmniej coś się ruszyło.
Gdyby nie choroba jakiejś gwiazdki, to nie byłoby różowych, czerwonych wstążeczek i nie mówiłoby się o tym.

Pozdrawiam

Większości celebrytów także nie kojarzę, ale wydaje mi się, że to nawet dobrze, że się o tym mówi. Rak choć zaczyna wyłazić z cienia, nadal przez wielu ludzi uważany jest za temat TABU, o którym się nie mówi by nie zapeszyć, albo dlatego, że to dotyczy innych, ale nie nas.
Przez wiele lat ludzie uważali, że rak wątroby dotyczy tylko pijaków. Rak krtani - palaczy. A przecież na tą chorobą zachorować może każdy.
Mogę nie lubić Miecugowa, ale dobrze, że ci celebryci zaczynają o tym mówić, że mówi się o tym głośno, że celebryci udzielają się w fundacjach i organizacjach. Kowalski, Nowaka nie posłucha. Iksińska powie, że lekarz to konował i się nie zna. Ale jak taka gwiazdeczka powie, że ma raka, że w jej rodzinie były przypadki raka, to się może nad tym ludzie zastanowią.
Dzisiaj na Onecie pisali o Paulli. Nie znam dziewczyny, chyba nie słyszałam żadnej jej piosenki, ale faktem jest, że dziewczyna jest ode mnie o rok młodsza i rok temu wykryto u niej guzy jelita. Teraz pojawiły się nowe i nie wiadomo czy są złośliwe, czy nie.
Może przedwczesna i niesprawiedliwa śmierć pani Gabrysi Kownackiej, otworzyła oczy kobietom, by się badały.
Może, przykład pana Jerzego Stuhra, sprawi, że zacznie się mówić o raku krtani. Może dzięki Paulli, zacznie się mówić o raku jelita grubego... Może w końcu coś się ruszy w tym naszym głupim państwie i zacznie się pracować nad porządną profilaktyką i wczesną wykrywalnością.
Tak mi się przynajmniej wydaje.

Pozdrawiam serdecznie

Z tego co się orientuję to pan Miecugow miał guza łagodnego, więc chyba lepszym gościem na forum byłby pan Kamil Durczok