Znalezionych wyników: 4

:(

ja do tej pory nie ogarniam i nic się nie zapowiada na zmianę..

trzymaj się. :-[

Jak czytam Twój ostatni post to jakbym czytała o mojej mamie. Totalnie w swoim świecie, najchętniej cały czas bym spała. Szczerze - powiem Ci, że wole to jakby była w pełni świadoma psychicznie. Widzę po niej, że nie do końca wie co się dzieje i dla mnie to jest plus w tej sytuacji, ponieważ sobie nie zdaje sprawy z tego jak jest poważnie. Jakby psychicznie wszystko funkcjonowało perfekcyjnie to pękałoby mi serce, że muszę przekazać takie informacje, że będzie sobie 100 procentowo zdawać sprawę, że jest źle.

Wiem, że to dziwne, ale ja mam przeczucie, że w naszych sytuacjach takie wyciszenie to błogosławieństwo. Nie myśl tyle o tym, przez jej głowę na pewno nie kołatają się negatywne myśli i spory z samym sobą na temat być czy nie być.

Ważne, żeby być przy niej, opowiadać, jak zapyta to odpowiadać a przede wszystkim żeby NIC nie bolało. Ja już zaakceptowałam tę sytuację i codziennie do mamy przychodzę z sercem na dłoni jak jej ulżyć, rozbawić chociaż na chwilę. Już nie denerwuję się na nią, że coś źle powiedziała, totalnie jej odpuściłam i czuję taki spokój, że jestem przygotowana.

pozdrawiam Cię cieplutko.

trzymaj się. :(

Z mojego doświadczenia podaje się leki moczopędne typu spironol czy furosemid, ale na pewno samemu nie można o tym decydować.

cieszę się, że taka fighterka z niej! z takim nastawieniem można więcej. pozdrawiam cieplutko