Znalezionych wyników: 26

ja też skarbie myślę o Tobie....

Pamiętaj Jusiu, ja też jestem..

rozumiem Cię...

Święta jeszcze bardziej potęgują nieobecność tych których kochamy...

jestem z Tobą kochanie...

dla Ciebie....

cichutko tutaj.........
fajnie jest zobaczyć Cię na zdjęciu innym niż to w galerii, choć ubzdurałam sobie że włosy masz krótkie!!!
pozdrawiam

dawno nie pisałaś...

pozdrawiam mocno!!!

wesołych Świąt!!! dla wszystkich..

Jusiu to dla Ciebie szczególne Święta..

............dla mnie jutrzejszy dzień ma szczególny charakter..Wielki Piątek i rocznica śmierci Jana Pawła II..........

trzymaj się....

Znowu kolejna niedziela...
jak z mieszkaniem JUSIU?

tak Jainko, też tak myślę. Ostatnio, gdy byłam u hematologa, na Kopernika w Łodzi, to - teraz się pewnie uśmiechniecie, dość daleko ode mnie siedziała dziewczyna szczupła, króciutko obcięta i tak chciałam wierzyć że to Nasza Zuza!!! Zuza byłaś tam??

, wciąż zamykałam oczy i próbowałam sobie przypomnieć Zuzy zdjęcie ślubne, które jest na stronie głównej :shock:

..oczywiście póżniej jednak stwierdziłam że to jednak nie może być ONA!!!
ale tak to tęsknota jakaś podświadoma za Wami, za tym jakimi osobami jesteście naprawdę, jak wyglądacie naprawdę...
ale jeść i pić też z Wami chcę!!!
dobrej nocy dla Was...

musiałam bo potrzebowałam przyjść tu do Ciebie i trochę posiedzieć w ten niedzielny wieczór. Usłyszałam przed chwilą słowa ks.Tischnera ( nie wiem czy dobrze napisałam ), które polecał ANDRZEJ S..( opieka paliatywna ) .... posłuchaj
pozdrawiam

Wasze posty i Twoja mądrość JAINKO działają na moją duszę jak balsam.
Trzymaj się JUSIU kochana...moje serduszko jest blisko Twojego.. :heart:

jesteś cudownym, wrażliwym człowiekiem.
szkoda, że nie poznam Cię osobiście...
rozumiem. przytulam i jestem....

kochanie więc jak nic musisz wkleić swą fotkę w ciemnych włosach.

Bardzo mocno mocno CIĘ przytulam . Jestem z TOBĄ. Myślę bardzo często.

:tull:

Jusiu co u Ciebie? pozdrawiam

JUSIU
rozumiem Cię bardzo dobrze. Sama przechodziłam przez to. Wyprowadziliśmy się z mieszkania, po śmierci teściowej, która z diagnozą RAK żyła dokładnie pół roku. Nie powinnam - ale do tej pory oglądam się w przeszłość, taka już jestem...kiedy znajduję się w okolicach, w których wcześniej mieszkałam, patrzę na nasze okna, myślę o pokojach, w których już nigdy nie znajdę się, nie poczuję zapachu tak charakterystycznego dla tamtego miejsca...tyle wspomnień...czasem myślę o tym że bardzo chciałabym wejść , zobaczyc jak wygląda teraz ale wiem że nie mogę . Minęło trochę czasu, ale nadal boli.
Nie potrzebnie wracam, rozpamiętuję tamten okres.Ale jakos nie potrafię inaczej.Kiedy umarła w szpitalu, wracałam na ten oddział i spoglądałam na łóżko na którym leżała, a przebywał wtedy przecież już ktoś inny. Nie wiem dlaczego tak robiłam, czy to jest normalne?? chyba nie..
Ale trzeba iść naprzód, razem ze swoimi wspomnieniami, tak bardzo nam drogimi. Musimy żyć dalej, dla siebie, dla naszych dzieci... pozdrawiam serdecznie..........

Jusiu, co u Ciebie?

myślę o Tobie, wciąż słyszę piosenkę.....

przytulam mocno......... :tull: