Znaleziono 1 wynik

Jacku ... nie możesz się za nic obwiniać. Myślę, że stało się dobrze, że Twoja mama zmarła na serce. Ja mam nadzieję cały czas, że mój tata albo odejdzie na serce, albo pęknie mu coś w środku i w sekundę będzie po wszystkim.
Mój tata walczy już półtora roku i jest na przegranej pozycji.
Obecnie bardzo cierpi ... powoli się rozpada, chudnie, ciągle wymiotuje, wszystko go boli.
Nie jest stary ... ma 61 lat, w pełni świadomy.
Osobiście wolałabym, aby śmierć naszła szybko i żeby nie musiał cierpieć, a wiem, że to śmierć okrutna i powolna.

Twoja mama na prawdę miała szczęście. Można powiedzieć, że los w tym wypadku ją oszczędził. Nie pozwolił jej cierpieć, a Tobie tego oglądać i cierpieć z niemocy.

A że życie jest niesprawiedliwe ... to chyba każdy, kto tutaj coś pisze, jest w stanie potwierdzić. Ilu ludzi, tyle historii - i pewnie w większości tragicznych.

Trzymaj się. Musisz żyć. Tak po prostu. Nie mamy innego wyjścia.
Przede mną jeszcze to wszystko, a teraz tylko muszę patrzeć, jak tata leży w kłębek skulony i cierpi - zarówno fizycznie, jak i psychicznie, bo żal mu to wszystko zostawiać ....

Ale wiesz co ... mój tata umiera z uśmiechem. Na prawdę. On się stara uśmiechać w tym wszystkim. To chyba boli mnie najbardziej ...

Dużo siły Ci życzę.