Znalezionych wyników: 11

Nic nie ukoi bólu po stracie mamy.
Mama już się nie męczy, już ma spokój i niech teraz odpoczywa w spokoju.

[*][*][*]

Przykro mi bardzo ale wg mnie absenteeism ma rację.
To już nie potrwa długo.
Trzymaj się.

Osobom zdrowym ciężko jest zaakceptować decyzję ukochanej osoby o odejściu.
Niestety choroba nowotworowa od pewnego etapu uniemożliwia normalne funkcjonowanie.
Jeśli jakość życia pozwala normalnie funkcjonować to życie nas cieszy jeśli niestety na skutek choroby jakość życia spadnie poniżej pewnego minimum życie przestaje cieszyć. Dla chorującego każdy kolejny dzień to ból, nie możność oddychania bądź też samodzielnej egzystencji a takie życie najnormalniej nie cieszy i ma się go dość.
Na początku również ciężko mi było zaakceptować fakt, że moja mama miała już dość życia ale zrozumiałem co miała na myśli mówiąc: " Andrzej, jeśli tak mam żyć to ja już nie chce żyć". Dla mnie te słowa były jak młotkiem w głowę bo przecież jak to każdy chce żyć ale kolejne dni pomocy mamie praktycznie we wszystkim, mamy cierpienie, brak możliwości normalnego oddychania uświadomiły mi o co tak na prawdę mamie chodziło.
Dlatego spójrz na całą sytuację oczami mamy. Kochaj mamę ale nie samolubnie, pogódź się z decyzjami mamy i wybierajcie to co najlepsze to będzie prawdziwą oznaką miłości Twojej do mamy.
Pozdrawiam w tych niewątpliwie ciężkich chwilach.

Niestety w zaawansowanej chorobie nowotworowej najgorsza jest bezsilność i patrzenie jak odchodzą najbliżsi. Musicie zadbać żeby mama nie potrzebnie nie cierpiała. To wbrew pozorom bardzo dużo co możecie dla mamy zrobić.
Pozdrawiam

Zatrzymanie moczu to dość czytelny sygnał umierania.
U nas było tak samo jak u jusi.

Mama bez dwóch zdań powinna być pod opieką lekarza z hospicjum.

kubanetka, wyraźnie napisałem jak przyjdzie czas nikt nikogo nie przekreśla, mało tego życzę z całego serca żeby Mamie Marty się poprawiło jednak odnoszę wrażenie, że nie zauważyłaś tego postu Marty.

Bardzo mi przykro, że choroba wygrywa.
Teraz ważne, żeby zapewnić mamie opiekę hospicyjną.
Mama nie może cierpieć i mam tu na myśli ból jak i problemy z oddychaniem.
Zadbajcie o to i jak już napisałem jak przyjdzie czas dajcie mamie odejść spokojnie, żeby już nie potrzebnie nie cierpiała. Wiem jakie to ciężkie :cry:

Trzymaj się, dużo sił życzę.

Niestety choroba nowotworowa dotyka samego chorującego jak i jego najbliższych.
Troska o chorującego wywołuje w nas lęki. Tak bardzo pragniemy żeby nasi kochani wygrali walkę z chorobą choć gdzieś podświadomie zdajemy sobie sprawę z powagi sytuacji, żeby nasi ukochani nie cierpieli choć zdajemy sobie sprawę jaki ból może spowodować choroba nowotworowa w końcu powoli dociera do nas świadomość, że nasi ukochani odchodzą, odchodzą na zawsze i z tym chyba najtrudniej sobie poradzić.
Pozdrawiam, trzymaj się Marta.

owcaMarta, bądź z mamą, wspieraj, rozmawiaj to ważne. Mama choruje na raka i niestety szanse na wygraną są znikome jednak Ty musisz być silna dla Niej.

Niestety stwierdzenie przerzutów odległych w DRP rokuje źle. Choroba jest w stadium zaawansowanych i o wyleczeniu nie może być mowy.
DRP dobrze reaguję na chemioterapię więc jeśli mamie zostanie podana chemioterapia to przedłuży mamie życie.
Przykro mi bardzo.