Znalezionych wyników: 2

Saro uważam, że właśnie choroba jest Twoim usprawiedliwieniem. I co z tego, że płakałaś, szlochałaś itp. W jakiś sposób choroba zmieniła Twoje życie, myślenie.
Nie obwiniaj siebie za to rozstanie.
Proszę Ciebie teraz myśl tylko o sobie, o tym aby kumulować siły do kolejnej bitwy. Nie wiesz jeszcze ile pięknych chwil przed Tobą jeszcze.
Ja w obliczu mojej osobistej tragedii jaką była śmierć mojej Mamy też pozostałam sama i co z tego, że mam męża, który mnie nie rozumie? Ale po 10 miesiącach zrozumiałam tylko ja sama mogę sobie pomóc.
Uściski dla Ciebie ::thnx::

Witaj Saro!
Jak sama napisałaś wygrałaś bitwę. Może przed Tobą kolejne bitwy, które musisz wygrać.

Nie możesz pozbawiać się nadziei na lepsze czasy dla Ciebie. Czujesz się samotna, porzucona i jeszcze walcząca z chorobą. Osoba która Ciebie zostawiła w takiej sytuacji nie warta jest Twoich łez. Postaraj się znaleźć dla siebie jakieś światełko nadziei i radości.
Wiem, że łatwo dawać rady. Wiem z własnego doświadczenia, że jeżeli sama sobie nie poradzisz nikt nie jest w stanie Tobie pomóc. Ja mam trochę inną sytuację ale na własne życzenie odsunęłam się od tzw. przyjaciół. Może za dużo oczekiwałam - nie wiem?
Życzę Tobie aby zagościł w Tobie promyczek nadziei na lepsze jutro
|przytula|