Znalezionych wyników: 82

Wyrazy współczucia ::rose::

Każdy przeżywa inaczej, bo każdy człowiek jest inny ... to jedno jest pewne.

Dlatego ciężko radzić, można za to dzielić się swoimi doświadczeniami w podobnej sytuacji.

Pewne jest również to, że to osoba umierająca powinna mieć spokój i to że jej potrzeby są najważniejsze.

Co do płaczu i smutku ... jeszcze będzie na to czas ... ja osobiście uważam, że nie powinno się okazywać tego typu emocji przy chorym.

Ogromu siły Wam życzę.

Wyrazy współczucia ::rose::

Bardzo trudny okres przed Wami, jak będziesz miała potrzebę, to pisz na pw.

Życzę Wam dużo siły.

Iskra07

po to tu jesteśmy ... Każdy z nas otrzymał tu wsparcie i teraz chce to przekazać dalej, tak to musi być.

To prawda, że nikt tak nie zrozumie człowieka - jak drugi który doświadczył podobnego ... wiem coś o tym.

Dlatego pisz, pisz jak tylko czujesz potrzebę, tu czy na pw.

Czytałam w głównym wątku ... i na prawdę nie do końca wiem, co powiedzieć...?

Ja już patrzę z innej perspektywy na chorobę, diagnozę, leczenie .... i te wszystkie błędne decyzje, brak informacji, rozmowy, jakichkolwiek ustaleń ze strony lekarzy ...
Prawda jest taka, że - może poza pojedynczymi przypadkami - myślę, że trzeba o tym wspomnieć, bo można by kogoś niechcący skrzywdzić - lekarze, nie rozmawiają z pacjentami, z rodzinami, nie ustalają leczenia, tylko postępują wg wypracowanych algorytmów, procedur i tyle!

Z drugiej strony trochę ich rozumiem, bo przecież biorąc pod uwagę ograniczenia jakie stawia nam chociażby NFZ, brak specjalistów, ogrom wszechogarniającego, panoszącego się raka ...
Po prostu nie da się tego ogarnąć, nie da się traktować pacjenta indywidualnie.

Wiem, że leczenie mojej Mamy też mogło przebiegać inaczej ...
Ale ... może nie miałaby tak łagodnego przejścia, nie odeszłaby tak łagodnie, bez bólu, nadmiernego cierpienia, nieobdarta z godności jaką zabiera ta paskudna choroba ....

Nie wiem, i pewnie nigdy się nie dowiem. Jak z resztą miliony ludzi na całym świecie.

Normalnym zjawiskiem jest to, że rodzina, najbliżsi chcą ratować człowieka za wszelką cenę, przedłużać mu życie ... ale czy tak na pewno powinno być?

Ja, mając większą świadomość, z racji przeżyć, ostatnio rozpoczętej edukacji teoretycznej i praktycznej... wiem czego bym chciała;

żebym mogła chorować i odejść z godnością, i żeby moi najbliżsi nie musieli bezradnie patrzeć, na moje cierpienie.

Może już pora się pogodzić z faktami ...

Wiem, że to trudne i bardzo Wam współczuję, Tobie zwłaszcza misiak, bo oddałaś Teściowej spory kawał serca i każdy życzyłby sobie takiego wsparcia w chorobie, jakie ty z siebie dałaś - czym zasłużyłaś nie tylko na mój szacunek ale zapewne wielu osób na tym Forum.

Trzymajcie się.

Siły - niezmiennie - życzę.
<D>

Misiak, to było do przewidzenia, że to Cię przerośnie.

Cudownie się spisujesz jako synowa i jako człowiek, tylko podziwiać.

Zadbaj o siebie, bez wyrzutów sumienia! Robiłaś, robisz wszystko, czego przeciętny człowiek nie dałby rady unieść, szczerze.

Radziłam już kiedyś, poradzę i teraz, jak nie masz siły, a wiesz, że i tak nie dasz rady wyluzować, zwolnić ... idź do lekarza i wspomóż się jakimiś środkami farmaceutycznymi, wszystko jest dla ludzi i z myślą o ludziach.

Niezmiennie trzymam mocno kciuki za Ciebie, za Was i życzę dużo siły.

Kochani, najlepsze życzenia noworoczne dla Was wszystkich.

Siły, wytrwałości, nadziei, szczęścia i samych wspaniałych życzliwych ludzi wokół.

Pozdrawiam,

Dorota.

Ciężko patrzeć na zmiany zachodzące w zachowaniu i wyglądzie bliskiej osoby, zwłaszcza postępujące tak szybko.

Życzę Wam na ten Nowy Rok, siły, siły i siły, żeby jej nie zabrakło z czymkolwiek przyjdzie się zmierzyć.

Pozdrawiam.

Ściskam Cię :tull:

misiak, dasz radę, bo jeśli nie Ty to kto?

Moja Mamcia zawsze mi powtarzała, że w końcu musi być dobrze, że w końcu los się odwróci do Ciebie twarzą

Pozdrawiam.

Misiak, myślałam o Was ostatnio.

Trzymajcie się ciepło.

A u Ciebie jak Twoje zdrowie i samopoczucie?

Pozdrowienia.

Witaj,

Co do choroby, to może warto by zacząć od przestudiowania forum od początku :

http://www.forum-onkologi...oruszac-vf1.htm

http://www.forum-onkologi...iazkowa-vt9.htm

Nikt nie jest w stanie udzielić Tobie potrzebnych informacji na podstawie tych danych które podałaś.

Poza tym inne wątki, znajdziesz tam wiele powielonych i jakże potrzebnych, pomocnych informacji.

Co do systemu leczenia NFZ i "systemu niemieckiego lecznictwa" ... może jest ktoś na Forum, kto ma doświadczenie i wiedzę w tym zakresie.

Polski system leczenia .... jednym pasuje innym nie.

Jedni mają szczęście inni trochę mniej.

Prada jest taka, że jak ktoś żyje, pracuje tu w Polsce nie ma raczej wyboru co do sposobu leczenia.
Emigranci - mają wybór - ja osobiście nie będę się wypowiadała na ten temat.

To tez zależy od praw jakie mają, ubezpieczenia etc., jeśli mają "pełne uprawnienia" to powinni być traktowani na równi z rodowitymi "ubezpieczonymi", jeśli nie ... to może być różnie.

Powodzenia w leczeniu.

Też się zastanawiam, ile człowiek może znieść .... podobno tyle ile problemów zesłał mu los ...
Gdzieś jednak jest granica wytrzymałości ...

A ja się ostatnio zastanawiałam co u Ciebie, Was?

Bladego pojęcia nie mam co Ci powiedzieć? Przecież doskonale zdajesz sobie sprawę w jakim położeniu (sytuacji) się w tej chwili znajdujesz.

Pozostaje mi tylko wspierać Cię ciepłymi myślami i nadzieją, że kiedyś będzie lepiej...

Trzymaj się :tull:

Daj sobie czas ...
Trzymaj się, myśl o Tacie, on na pewno nie chciałby, by pękało Ci serce...

Podpisuję się pod postem Jolany wszystkimi kończynami.

Misiak pomyśl o sobie, Kobieto nasza dzielna, o sobie!