Znalezionych wyników: 4

Lidko, no właśnie i to jest najważniejsze pytanie (jak ten etap zniesie mąż ?)
Najważniejsze jest to, że ma w Tobie wsparcie, bo to tylko się liczy.
Sama dobrze wiesz, jak teraz reagować, czy być za bardzo opiekuńczą, czy żyć codziennością.
Myśmy żyli jak gdyby nie było choroby, nie rozmawialiśmy o niej.
To Ja, zajmowałam się wszystkimi medycznymi problemami, mówiłam tylko jedziemy na chemię, bierzemy leki......
Wiesz wtedy działa adrenalina i chociaż wiedziałam od początku jak to się skończy, to i tak czekałam na cud......
Mój mąż nie chciał, abym Jego traktowała jak obłożnie chorego, nawet wtedy kiedy było bardzo źle. Do końca miał nadzieję, że nie odejdzie....
Pisałaś, że znajomi zadają pytania, Ja poprostu nie odpowiadałam.
Potem wiem to napewno, że pytali tylko z ciekawości i unikałam tematu choroby męża.

Przytulam Ciebie mocno

Lidia

Może nie czekaj na telefon, tylko sama zadzwoń i się przypomnij.