Znaleziono 1 wynik

romko, śledzę Waszą walkę od dawna. Dajesz piękne świadectwo miłości, Ty i Twoje dzieci. Wiem z doświadczenia, jak ważne jest dla większości terminalnie chorych odchodzenie wśród Bliskich, w domu, tam, gdzie czują się najbezpieczniej. Dla mnie jesteś Wielka, a to, że piszesz, że dobrze by było, gdyby mąż umarł we śnie pokazuje tylko Twoje wielkie uczucie. Byś miała świadomość, że nie będzie już nigdy cierpienia. W pełni Cię rozumiem, pewnie wiele osób także.

Pewien Pan, profesor, bardzo mądry i dobry człowiek umierał. Zawsze mi mówił, że pragnie, by to odbyło się w domu. Jakie było moje zdziwienie, gdy zgodził się na hospicjum stacjonarne. Po pewnym czasie okazało się, że zrobił to z miłości do Bliskich, którzy bali się Jego umierania. Rodzina jednak, mimo swych obaw, pozwoliła mu odejść tam, gdzie była część Jego życia, w Jego gabinecie. Były przy tym dzieci, wnuki i okazuje się, że odpowiednio przygotowani z wielką miłością towarzyszyli Mu w tej drodze. Do dzisiejszego dnia, w dniu Jego śmierci, dostaję wielki kosz kwiatów od Rodziny.