Znalezionych wyników: 2

Mi przez tyle lat nie przeszło ale z czasem wszystko staje się łatwiejsze, lżej wspominać, mówić, a nawet pozłościć. Ciągle mam koszulę nocną w której odeszła i jak bardzo mi źle to w niej śpię, i JEJ ulubioną bluzkę, takie moje wariactwo !!!
Czas leczy rany i to szczera prawda a przejść nam nie może to była nasza kochana mamusia, nawet teraz mam łzy w oczach nigdy o nich nie zapomnimy, po swojemu, ale mamy swoje dzieci i musimy dać im dużo miłości my straciłyśmy matki a one babcie które miały je rozpieszczać !!!
Wiemy to wszyscy już nic nie będzie takie samo !!!
Żyj, kochaj tęsknij, byle dobrze i do przodu, pozdrawiam ciepło !!!
Gosia !!!

Mojej mamy nie ma już (!!!) siódmy rok a mnie ciągle jej brakuje, nie chodzę często na cmentarz ale gdy mam doła to rozmawiam z nią, odeszła po niecałych trzech miesiącach pobytu w szpitalu, z rozpoznaniem nowotwór rozsiany bardzo złośliwy nawet nie można było ustalić gdzie się zaczął, mój jedyny brat miał 17 lat, (późno się go doczekałam), córy miały po 2, 4, i 6 lat, i musiałam !!!! Musiałam dla siebie dla wszystkich bliskich, nic więcej nie możemy zrobić, tylko w miarę normalnie żyć dalej i tęsknić wspominać płakać i złościć się że te wstrętne choróbska zabierają nam tych których kochamy !!!
Głowa do góry, rodzinka czeka !!!! Wszystkiego naj,naj, naj, każdego dnia życzę !!! :lol: