Znalezionych wyników: 8

Martusiu.... Bardzo mi przykro.
Jesteś wspaniałą córką, Twoja Mama na pewno o tym wiedziała i jest z Ciebie bardzo dumna.

Wieczny odpoczynek dla Twojej Mamy [*]

Martuś!
Trzymaj się kochana. Musisz być teraz silniejsza niż kiedykolwiek. Ja zawsze pocieszam się tym, że Pan Bóg nie zsyła na nas więcej smutku i cierpienia niż tyle ile jesteśmy w stanie znieść...

Bądź przy Mamie.

Ja raczej skłaniałabym się ku odleżynom, podobnie jak absenteeism, Podobne "coś" na pośladkach miała moja prababcia, kiedy była w śpiączce i długo leżała w szpitalu. Na ranę pomogły plastry na odleżyny. Było to jednak aż 12 lat temu.. Teraz medycyna potrafi sobie z tym problemem poradzić dużo lepiej. Dlatego raczej pokazałabym mamę lekarzom - napewno mamie pomogą

owcaMarta, super, że udało Ci się załatwić sprawę ze szpitalem, gratuluję

Kolejny raz widać, że upór popłaca. Nie wolno odpuszczać

Trzymaj się ciepło!

owcaMarta, dokładnie nie wiem jak wygląda to w przypadku radioterapii, ale np. moją babcię przy pierwszej chemioterapii lekarze też zdecydowali się ją hospitalizować, żeby zobaczyć jak organizm reaguje na leczenie + jak się później dowiedziałam, taki panuje tam zwyczaj, że każdy pacjent pierwszy raz musi "swoje odleżeć". U Twojej mamy może być podobnie...
Jeśli chodzi o terminy, cóż, babcia czekała na pierwszą chemię 3 tygodnie i raczej nie dało się jej przyspieszyć ze względu na dużą liczbę pacjentów, może Tobie uda się załatwić coś wcześniej? Trzeba mieć nadzieję

trzymam kciuki!

podpisuję się pod tymi słowami w 100 %

dobrze, że mamy to forum i siebie nawzajem, bez takiego wsparcia nie dałabym rady... a mamy dla kogo walczyć owcaMarta, prawda?

owcaMarta, mnie także wydaje się, że to wszystko jakiś koszmar, że to nie dzieje się na prawdę... wiem, że nie ma dwóch takich samych tragedii i takich samych przeżyć, ale podobnie, czuję to samo co Ty. Wiem też, że zawsze zostaje nadzieja, że będzie chociaż troszkę lepiej - ważny jest każdy uśmiech, każdy gest i każda wspólnie spędzona chwila. Nikt nie wie, ile każdej z nas zostało czasu, ja modlę się o jak najwięcej, ale chcę też żeby to był czas bez bólu i cierpienia, tylko takie życie chorego ma sens.
Trzymaj się, życzę Ci dużo siły... chyba wszyscy jej tutaj potrzebujemy