Znalezionych wyników: 4

Przytulam

napisałaś :"modlę się o to, żeby tatuś już nie cierpiał"-

a ja modlę się za ciebie.
W sumie to nie wiem , jak cię pocieszyć. tu wszystko wydaje się nie na miejscu. Mam nadzieję, że nie jesteś sama w tych trudnych chwilach. e wspieracie się całą rodziną. Jak umierała moja mama, wspierały mnie obce osoby i to pogłębiło mój smutek i żal .Zwłaszcza do rodziny męża.

Ty też masz prawo do lęków, gorszych dni, załamania się, ale niestety, tylko na chwilę. Przed tobą kolejne zadanie- być przy tacie. Niech wie, że jesteś tuż obok. To jest chyba najtrudniejsze zadanie, z którego na pewno świetnie się wywiążesz- widać , jak wspaniałą córką jesteś. A inni- cóż, maja prawo się bawić, śmiać. Ja czerpałam siły z radości innych, pomagało mi to przetrwać. bądź dzielna, szukaj drobnych radości i przyjemności, bo zwariujesz. Smutek będzie, ale świat mimo wszystko jest cudowny.
Trzymam kciuki za ten ostatni , najtrudniejszy egzamin , który właśnie zdajesz .
Odzywaj się . Powodzenia, choć nie jest to najtrafniejsze słowo.

"Mądre to wszystko co napisałaś, z boku widać lepiej."

- o, tak.!

Nie jestem w sytuacji, kiedy trzeba się zmierzyć z prawdą o umieraniu, ale z wielką uwagą przeczytałam wątek . Uczę się od Was rozmowy na trudne tematy, bo dotychczas jedynym znanym mi sposobem reagowania na słowa Nie chcę żyć" , było milczenie.