Znalezionych wyników: 9

Twój wątek był jednym z pierwszych który poczytałam jak dotarłam na forum. Może trochę egoistycznie zabrzmi ale jesteś potrzebny mnie i wielu wielu innym nie tylko czerniakowcom. Jesteś jak Mistrz . Więc myśli Mistrzu miej ładne i głowa do góry bo wciąż ty masz jego a nie on ciebie.

Dzięki gaba.
na kwiecień też sie zapisze.
dzieki.

Dzięki.
Jest normalnie.

Łącze się w smutku z wami.
I dziękuję Tobie Wiosno za trud dzielenia się z nami poprzez opisywanie walki z chorobą.
Pomaga sama myśl, że są tak cudowni ludzie jak TY.

Moim zdaniem to nieprawda że czas leczy rany. Nie zawsze. Stereotyp myślowy. Nie znam takiego mydła, które zmyło by zapach i wspomnienie śmierci.
jak wiesz trzeba przejść kilka etapów po stracie bliskiej osoby. Depresja wydaje się nie mieć końca..
Współczuję ci całym sercem

niemniej...można z tym żyć.
coś odeszło, ...z Kimś bliskim, kto odszedł...
coś zostało.
Myśl o tym co zostało, niż o tym czego Ci brak. To pomaga.
I choć wiem że ci trudno i prawie niemożliwie...na jedną smutną myśl , przywołuj co najmniej dwie pozytywne, z teraźniejszości może być- np: że doczekałaś wieczoru i ciepło w domu; i , że dobrą herbatę zaparzyłaś i poczułaś , że jest dobra, pachnąca, itp; że jest forum dum spiro spero- i ludzie dla których Twoje cierpienie nie jest obojętne; i tacy którym możesz pomóc tylko Ty, bo wiele doświadczyłaś.
jesteś potrzebna nam.

również wspieram myślami z głęboką nadzieją w sercu

Trzymajcie sie dzielnie. Chwila która trwa może być najlepszą z twoich chwil.

Wiosno Dzielna
Wracam na forum i czytam co u Ciebie.
Nie możemy pomóc śmiertelnie chorym naprawde skutecznie, jeśli nie włączymy rodziny i bliskich. Relacja twoja i dzieci ma ogromny wpływ na postawę męża. Tak jak i ty tak samo dzieci jak i sam mąż przechodzi w toku swojej choroby i cierpienia z tym związanego, różne fazy. Te fazy są związane z emocjami a więc przeżywaniem tego wszystkiego co dzieje sie w waszym systemie rodzinnym, z ich tatą i twoim męże. Kiedy rodzina ma za sobą etapy szoku, gniewu, rozżalenia, poczucia winy, wchodzi -podobnie jak sam umierający chory- w fazę bólu przystosowawczego. Każdy cierpi subiektywnie w sposób indywidualny w swoim indywidualnym czasie. Im bardziej ból uzewnętrzni się przed śmiercią, tym łatwiejszy będzie do zniesienia później.dzielcie się jak umiecie emocjami, uczuciami, a stopniowo, także dzieci na swój sposób, każde na swój, zrozumieją konieczność nieuchronnego rozstania i wspólnie bedziecie się z tym mierzyć.
Przepraszam jeśli cie w jakiś sposób dotykam tym co napisałam.
Jestem psychologiem i zajmuję się traumami, kryzysowymi sytuacjami, pomagam wychodzić "z dołka" jak to niektórzy mówią, a to co ci napisałam to w oparciu o doświadczenia lekarza Elizabeth Rubler-Ross.

Myślę o was.

Wiosno,
Ja uważam że trzeba iść za człowiekiem. Do samego końca. Pozwolić mu decydować, jeśli tylko chce. Intuicja bliskich to jedno a intuicja chorego to drugie. Sama wiesz że cierpienie jest odczuwane subiektywnie. W chorobie cierpi nie tylko sam chory ale też cały system - rodzina. I każdy subiektywnie, na swój sposób
Dziekuje ci , że troskę o bliską osobę opisujesz tak dokładnie. To mnie pomaga. Napisałaś do mnie.
Ja na codzień pomagam innym. Zawsze do końca wierze w zasoby drugiej osoby. Nawet cierpiącej. Warto do końca iść za tym i towarzyszyć.
Nawet jak to trudne.
Ładnych myśli . Dla was.