Znalezionych wyników: 13

andzia74, jest Ci z pewnością bardzo ciężko i nie mam zamiaru Cię oszukiwać, że szybko będzie dobrze.
Żałoba ma swoje etapy które trzeba przeżyć.
Teraz jest ogromna rana, ale z czasem będzie się zabliźniać i tylko od Ciebie zależy jak będziesz ją pielęgnować aby przestało boleć.
Jasne, że nie wolno się poddawać.
Musimy żyć dalej, dla nas i dla naszych Bliskich, także tych którzy już odeszli..
Ps. Też już jestem bez Rodziców :cry:

Dusiołek, ,Twoja mama zmarła dopiero ponad miesiąc temu.To zbyt mały czas by poradzić sobie z żałobą.
Rozumiem Cię doskonale-w styczniu będzie 4 rocznica śmierci mojej mamci,miała 52 lata.Zasnęła zwyczajnie wieczorem...
Też nie mogłam z tym się pogodzić i zawsze we mnie będzie taki bunt.
Też było dla mnie dziwne,że życie toczy się dalej,że inni ludzie żyją jakby nigdy nic.
Do dziś bardzo tęsknie i zawsze będę.

Joanno,nie może być tak,że jak męża bito w dzieciństwie,to Ty teraz obrywasz.
To tylko jego wymówka!
Nie rozumiem jak może kochać dzieci ,a Tobą pomiatać??To nie jest normalne!
Znalazł sobie słabszy worek treningowy,niech może spróbuje sił na kimś silniejszym??
Pewne słowa mi się
I nigdy nie zgodzę się z tym,że ktoś zasłużył sobie na męża tyrana!
Zostając z nim,wyrządzasz krzywdę i sobie i dzieciom.
Bo oni mimo wszystko widzą te piekło,tylko może sobie nie zdają sprawy z racji wieku,że jest tak źle.
Piszesz" nie poddam się",ale niestety właśnie to robisz...

Joanno39,jestem w szoku!
Błagam Cię nie pozwalaj łajdakowi zniszczyć Ci życia.Nie możesz godzić sie na takie poniżanie.Teraz w tym ciężkim czasie,to on powinien być dla Ciebie podporą,a nie katem!
Wiem,że jak ktoś nie przechodził takich sytuacji,to łatwo jest mówić,ale...
To jest tak jakbyś poddała się,jakby Tobie nie zależało na życiu!
A pomyśl,masz dziecko które Ciebie potrzebuje,może też ludzi Tobie przychylnych,a którzy nie wiedzą jakie piekło przechodzisz!!!
Tak nie może być!Aż krew mnie zalewa,jak pomyślę co ten drań Ci robi!!!
Musisz zareagować,bo on nie przestanie,a nie wierzę,że można kochać takiego pseudo męża!!
Proszę Cię nie poddawaj się!!Czy na prawdę tak w głębi siebie,chcesz szybko dołączyć do taty?

Jaga-bz,dla mnie odejście Mamy było strasznym przeżyciem.
Jednak nie wyobrażam sobie jak miałabym poradzić sobie po utracie męża,dzieci...
Tylko dzięki nim,jakoś dawałam radę robić krok za krokiem,byle do przodu.
Dlatego wiem,że na pewno strasznie,bardzo ciężko musisz to przechodzić-ale musisz dać radę!!
Pixi,mam nadzieję,że będziesz długo,bardzo długo mogła patrzeć w ukochane oczy męża,że będziecie mogli przytulać się do woli-tego życzę Wam!

Joanno,nikt nie wymaga od Ciebie,że po miesiącu,będziesz już uśmiechnięta i wszystko wróci do normy.
Jak już pisałam,każdy potrzebuje innej miarki czasu ,innego sposobu,na poradzenie sobie z bólem po stracie bliskiej osoby.

[quote="wylana"]jusia mi sie tak nie chce , że o mało nie rzuciłam pracy dzisiaj:( żygam tym

Znakomicie Cię rozumiem,ja jak moja mama zmarła nie pracowałam-byłam na wychowawczym.Nie potrafiłam sie na niczym skupić,czułam się jak robot,który wykonuje zaprogramowane czynności,więc wątpię czy w pracy dałabym radę.
Nie pozwalałam mamy rzeczy przestawiać,przytulałam się do ubrań,żeby chociaż jeszcze poczuć ją.
Nie trafiały do mnie słowa,że mama już nie cierpi,zawsze będzie koło mnie,kiedyś się spotkamy itp.
Dziwiło mnie,że świat dla innych nadal jest taki sam.
Jak po długim czasie,pierwszy raz się zaśmiałam,czułam się jak zdrajca.
Jedno co tylko chciałam, to cofnąć czas...