Znalezionych wyników: 2

Wydaje mi się, ale mogę się mylić i bardziej doświadczeni forumowicze mnie poprawią, że gdy lekarze mówią, że najpierw chemia potem operacja, to guz nie jest do końca resekcyjny. Tzn. lekarze liczą na to, że dzięki chemii guz się zmniejszy i dopiero wtedy będzie się nadawał do operacji. Nie widzę innego powodu, aby osłabiać organizm przed ciężką operacją chemią, która de facto jest toksyczna dla organizmu, skoro można od razu przystąpić do operacji. Więc to jest takie gdybanie, co by było gdyby. Lekarze często lubią mówić, że gdyby się do nich przyszło wcześniej, to może byłaby jakaś szansa na wyleczenie. To zawsze boli rodzinę, która nie może sobie potem wybaczyć. Lekarz zawsze Ci powie, że przecież ,,rak to nie wyrok", jak np. w wypadku raka trzustki, a jednak trudno spotkać chorego, który ,,wyszedł" z raka trzustki, szczególnie w Polsce. Myślę zatem, że temu pierwszemu lekarzowi do którego trafiliście chodziło o to, żeby Tata poddał się najpierw chemii, a ewentualnie jeżeli chemia zadziała, będą w przyszłości jakieś szanse na operację. Nie znaczy to, że by ją ostatecznie przeprowadził. Do tego jest na tym forum grono osób, które zakwalifikowały się na operację, a po ,,otwarciu" lekarze stwierdzili, że zmiany są już byt zaawansowane. Więc kompletnie nie rozumiem, gdzie tu jest Twoja wina? Nie jesteś ani Bogiem, ani nawet lekarzem, tylko przerażoną córką, która musi sobie radzić sama z wieloma trudnymi rzeczami, mając do tego małe dzieci, które wymagają ciągłej opieki.