Znalezionych wyników: 30

Martusiu, bardzo mi przykro że w ogóle choroba się tak potoczyła :cry:

Mam nadzieję, że będziesz miała oparcie w bliskich, żeby dać sobie radę w trudnych chwilach.

Mama napewno chciała żebyś była uśmiechnięta mimo wszystko, więc nie trać uśmiechu i takiego zaangażowania, jakie miałaś w pomocy dla mamy. Z takim zapałem napewno życie da Ci jeszcze wiele powodów do uśmiechu.

Trzymaj się mocno.

A Mama niech spoczywa w spokoju.... i niech Ciebie zawsze prowadzi przez tą ziemską drogę

Podziwiam Cię kochana i jednocześnie chciałabym Cię mocno przytulić.

Nigdy nie byłam w takiej sytuacji, napewno będę brała z Ciebie przykład, gdy do nas zapukają takie wydarzenia!!!!

Myślę, że jeśli Mama była w dobrych relacjach z siostrami, ja bym zadzwoniła, Ty poinformujesz o stanie Mamy a siostry zadecydują czy do Was przyjechać.

Duzo , dużo, dużo siły Kochana!!!!! |przytula|

Kochana,

Ja też miałam podobne odczucia niejeden raz, kiedy od kwietnia zaczęły się pojawiać problemy ze zdrowiem,a w lato już była katastrofa.

Ale zawsze sobie tłumaczyłam, że mamy dwoje rodziców i kązdy przeżyje taki czas, kiedy należy oddać IM siebie, tak jak oni oddawali siebie, kiedy mieliśmy kolkę, kiedy beczeliśmy, albo wyrzuciliśmy całą kaszkę na podłogę, rzucalismy sie na chodnik z płaczem, bo chcemy kolejną lalę, a oni biedni nie wiedzieli już co z nami zrobić.

Kochana miałam mieć super wesele, a los sprawił, ze przed weselem zamiast wybierać dekoracjęjeździłam z Tatą do szpitala i modliłam się, żeby nie odszedł przed tym weselem, musząc walczyć z rodziną w ogóle o to wesele, bo oni tez byli w szoku i się bali i nie chceili wesela w takiej atmosferze.

Jeszcze przed pójciem do ołtarza płakałam w kościele!!!!!

Takie to własnie mamy przeżycia!!!!!!!!!!!!!

Nie wiem, czy to jest pocieszeniem, ale mówi się , że każdy ma swój KRZYŻ!!!!
:uuu:

Mojemu Tacie zaczęły wypadać 2 tygodnie od zakończenia radioterapii, ale wtedy umyliśmy mu głowę i po tym zaczęły wypadać. Po tygodniu już nie mial włosów.

Marta!!!!

Ja cały czas wierzę, że Twoja Mama odpoczywa po naświetlaniach!!!:)

I nie wierzę dla samej wiary, ale uważam, że skoro nie było aż tak źle przed naświetlaniami, tzn dla mnie, że taki stan jest wynikiem złej tolerancji tego naświetlania i jeśli Mama to zwalczy to ogólnie jeszcze walka się nie skończy o ile po dojściu do siebie otrzyma chemioterapię!!!!

Dlatego trzymam kciuki mocno, żeby Mama powoli wyszła z tej chwilowej słabości i jeszcze się do Was nieraz uśmiechnęła

Są koncentratory tlenu, które się wypożycza do domu.

Ja bym załatwiła pomoc z Hospicjum, do nas też przychodzą...

Rozumiem:(

Żadne słowa pocieszenia pewnie nie ukają Twojego serducha!!!!

Więc tylko powiem, że napewno będę cały czas pamiętać o Was!!!

Martusiu bardzo współczuję,

A jesteś w stanie napisac dlaczego Mama nie otrzyma chemii??? Rozumiem, ze jest słaba, ale czy od początku takie założenie bylo, ze chemii nie będzie??/

Oj kochana, ja cały czas byłam myślami przy chemii!!!!!

Myślałam, że ją Mama otrzyma:(

Czy z tego wynika, że nikt nie będzie się podejmował podania chemioterapii???

A jeszcze zapomniała dodać o bieganiu pomiedzy salą weselną a sklepem medycznym po refundowane pieluchy, bo Tata po naświetlaniach nie mógł to toalety pójść, a jak "poszedł" na kupkę z mamą, to mama już myślała, że Taty nie przyprowadzi z powrotem po tym jak jej usiadł i nie miał siły wstać, a mama nie miała siły podnieść.

Ale ja wtedy schudłam....
A najśmiejszniejsze jest to, ze Ci którzy nie wiedzieli co się dzieje, byli zachwyceni moją poprawą sylwetki a ja już nie chciałam tłumaczyć że to nie dieta cud, tylko okropny rak zawitał w nasze progi.

Także, Kochana Marto, wierzę , ze się uda jeszcze niejedną kawę z Twoją mamą wypić,
Będę się modlić o to dzisiaj.....

Pewnie opiekuj się mamą ile tylko sił w ciele.

Sama wiem jak to jest, lato upał, wszyscy na plazy, a jak z Tatą było źle, to gnałam po pracy 65 km do domu ( mieszkam w innym mieście niż rodzice), a potem o 5.30 pobudka i z powrotem półtorej godziny w drodze, bo takie korki na wjeździe i znowu w pracy 9 godzin, bo po godzinach trzeba zostać.
I tak w kółko....
Znajomi zapomnieli jak wyglądam, ale co innego jest wtakim momencie ważnego?!
Nic..... To jest czas na oddanie się z całych sił, ile tylko można !!!!!!!

DUZO SIŁY MARTA!!!!!!!!!!!

Martusiu,

ja własnie pisałam o domowym Hospicjum!!!!

Nawet nie pomyślałam o innej formie, tylko o tym, zeby jakaś pielęgniarka do Was przychodziła i lekarz, żebyście miały możliwość cołodobowego kontaktu z medyczną pomocą.

Super , że macie to załatwione!!!!!

Głowa do góry, wierzę że będzie lepiej