Znalezionych wyników: 3

Wyrazy współczucia.....

Przepraszam, pisząc swój post, zapomnaiłam, że Twoja mama również cierpi na drobnokomórkową postać.
Niestety z przykrością muszę stwierdzić, że czasem lekarze nie chcą nic robić, bo uznają to za bezcelowe. Nie wiem w jakim stanie jest Twoja mama.

Mój tata po naświetlaniach, dotarł z naszą pomocą na wózku do poradni onkologicznej, gdzie się nasłuchalam o beznadziejności przypadku i nieważności terminu rozpoczęciu chemioterapii ( wywalczyłam rozpoczęcie tydzień wcześniej chemii). Jednak lekarz znowu musiał zgasić mój zapał, mówiąc, że nawet jak przyjdziemy na chemię to nie wiadomo czy ją Tata dostanie itp.

Tak więc pamiętaj, że dla nas to jest nasza najukochańsza osoba, a dla lekarzy kolejny pacjent. Natomiast miłość walczy przede wszsytkim o brak cierpienia, czasami trzeba pogodzić się z tym, że lepszym będzie zaniechanie leczenia, czego oczywiście nie życzę Twojej rodzinie, a przede wszstkim Mamie.

Witajcie,

Mój Tata był rownież w fatalnym stanie jak go przywiexliśmy na chemię - nie mógł chodzić, jednak chemię bardzo dobrze znosi i jest już po 4tym cylku. Stan się jego dzięki chemii poprawił, do tego stopnia, że sam chodzi i napewno więcej ogólnie sam może zrobić niż wcześniej.
Z tym,że u nas mamy do czynienia z rakiem drobnokomórkowym, który w większości przypadków ładnie reaguje na chemię.

Ale mimo to, widać, że każdy jest inny i nawet lekarze nie są w stanie nigdy nic przewidzieć, bo to jest wielka niewiadoma, jak organizm będzie reagował.