Znalezionych wyników: 19

Zbliżają się drugie święta bez bliskiego mi człowieka.
Nie jadę do rodzinnego domu na te święta, rok temu dzieliłam sie z NIM jajkiem. :(
Kilka tygodni temu były JEGO urodziny- ciężki dla mnie dzień. :(

Wszystkim czytającym To życzę spokojnych Świąt Wielkanocnych

dla wszystkich zainteresowanych: Łukasz po mojej wczorajszej modlitwie, "przyszedł" do mojego pijanego męża(facet mówi, że to było naprawde) szarpnął go za rękę a potem jeszcze sie śnił ze dwie godziny, no i siłą rzeczy mąż mi trzeźwieje :D

Codziennie o 19.30 na tvp2 emitowany jest serial dokumentalny "ja alkoholik" w poniedizałek przegapiłam, ale od wtorku nagrywam i ogladam, ma być ich 13. akurat chłop wytrzeźwieje to mu puszczę. Ten serial, jest chyba bardzo realny, tyle że jak na razie sami żule w nim występują. a przecież rózni ludzie mają problem z alkoholem, nawet tacy przy kasie. Wiem, wiem, mój facet to tez żul, ale jak wyrzeźwieje wygląda na normalnego gościa. Okresy trzeźwości są u niego długie, nie raczy sie wieczorami piwskiem, cięzko pracuje nie szlaja się po knajpach. Tylko te ku.ewskie tygodniówki. Nie widuję go na mieście. On sam bardzo dba o swoją opinie, dlatego ukrywa się przed ludźmi, maszeruje w nocy , albo polami okrężną droga. zamelinuje sie gdzieś na tydzień i głowa spokojna.

wrócił....na chwilę

ciągle go nie ma zostawił tel. w domu :(

Dziękuję za wszystkie rady, faktycznie musze chyba wygrzebać stare materialy i poczytać na ten temat, a jak wróci działać. Boję się o dzieci... teraz na szczeście to nie problem, bo mąż dużo pracuje więc jego nieobecność w domu jest wytłumaczalna, ale za dwa trzy lata córka zacznie pytac....
Miło mi sie pisze i czyta , ale wątek chyba nie na miejscu, nie chciałam zmieniać tematu.

Dzięki ... mąż się leczył indywidualnie u bardzo fajnej Pani Doktor, nie mozemy sobie pozwolic na turnus bo jest jedynym żywicielem rodziny, chodził na spotkania AA. To jego trzeci ciąg po 3 letniej przerwie. Teraz postawie mu warunek aby wrócił na leczenie i spotkania. Wiem, że się zgodzi, to akurat nie jest problem, bo On jest bardzo dobrym człowiekiem i zależy mu na trzeźwości. Zeby tylko wrócił cały i zdrowy. Niestety nie mogę Go zmusić, aby przestał pić, zawsze przychodzi dzień, że sam przestaje. Dodam, że nigdy nie podniósł na mnie ręki, nie krzyczy na dzieci, ta jego inność objawia się tym, że jest obojętny dla mnie, nie okazuje uczuć, daje się wyczuć nawet pogarda dla mnie. To najbardziej mnie boli.

Wiedziałam, że tu znajdę zrozumienie, bo z nikim więcej nie rozmawiam na ten temat. Dzieki... trochę mi lepiej.

Nikt mnie tu nie zna, może to i lepiej...... bardzo cierpię z powodu smierci brata, mało tego kilka dni temu ktoś zapukał do moich drzwi, dawno nie widziany i niemiły gość: pan Nałóg. Zabrał mi męża.... Nie wiem teraz nawet z jakiego powodu płaczę...... choć płaczę naprawdę niewiele i nie rozumiem dlaczego, bo bardzo głęboko sie wzruszam, to łzy nie chcą wypłynąć. Tak więc sylwestra spędziłąm sama...... dzieciaczki spały, mąż spał na rauszu..... Nowy Rok spędził z nami, choć to nie ten sam człowiek, a dziś gdy wróciłam z przedszkola po odwiezieniu dzieci juz Go nie było. Jesteśmy przykładną rodzina, mamy niewielką firmę, dobrą opinie.... a raz na kilka miesięcy mój mąż wyprowadza się z domu na melinę, wraca spłakany po tygodniu, przeprasza, a ja Go tak kocham, że mimo wszystkich obietnic jakie sobie składam podczas gdy Go nie ma to Mu zwyczajnie wybaczam..... Wiem, że mnie kocha i to bardzo, ale przez te dni to jest dla mnie zupełnie obcy człowiek. Nikt z naszego otocznia nie wie o jego problemie- oprócz jego rodziców. Miesiące sielanki i rodzinnego szczęścia, a potem 7-10 dni mojego wielkiego bólu, bo nie wiem co się z nim dzieje, gdzie jest, czy się nie otruł jakimś alkoholem z niewiadomego pochodzenia, czy wogóle żyje????? Może rozpisałam się w nieodpowiednim miejscu... ale to w końcu moje święta bez bliskich, w żałobie po pierwsze , w rozpaczy po drugie :uuu:

Moje święta były lepsze niż się spodziewałam. Było troche łez przy wigilii, ale generalnie było duzo ludzi, więć atmosfera trochę się rozładowała. w pierwszy dzień znowu byli goście, w drugi pojechalismy do dziadka. Codziennie jeździliśmy na cmentarz i codziennie długo wspólnie sie modlilismy. Moje dzieci wniosły troche radości do domu moich rodziców. Także generalnie święta mimo żałoby wypadły nie n ajgorzej. A Braciszek odwiedził mnie we śnie w pierwszy dzień świat... także jest ok.