Znalezionych wyników: 41

BEATASO,

Przyjmij najszczersze wyrazy współczucia ::rose::

Mama wreszcie przestała cierpieć, odeszła tam gdzie nie ma bólu, już się nie męczy. Beatko jesteś cudowną córką, która z miłością i ogromną troską opiekowała się mamą. Teraz mama pozostanie w Twoim sercu, Twoich myślach a Ty odpocznij sobie, nabierz sił i bądź z dziećmi bo One widziały te traumatyczne przeżycia i potrzebują Cię bardzo. Przytulam.

BEATASO,

Jeśli czujesz, że z mamą gorzej, bądź teraz z Nią.

Przytulam

BEATASO,
Dobrze napisała Ewoluta, możemy tutaj gdybać, podpowiadać ale czas Twojej mamy widocznie jeszcze nie nadszedł. u jednych proces odchodzenia jest nagły, krótki a inni cierpią długie miesiące/tygodnie/dni/godziny. Ty robisz wszystko co trzeba i tak jak pisze doktor Madzia trwaj, kochaj i opiekuj się na ile możesz i na ile starcza Ci sił. Czasami wyjdź, przewietrz się i wypłacz a później wróć i trwaj nada aż przyjdzie ten ostateczny moment. Widocznie mama jest wojowniczką a serce Jej mimo tak zaawansowanej choroby, wysokiego pulsu i słabego ciśnienia jest bardzo silne.
My będziemy z Tobą, wesprzemy kiedy trzeba a Ty się z nami wypłacz jak masz taką potrzebę.

Przytulam całym serce twoje skołatane nerwy.

BEATASO,

Zgadzam się z Basią, to nie mama to choroba czyni mamę raz złośliwą raz słodką. Kolejny dobry pomysł, jak mama złapie dobry moment wypytaj czy coś jeszcze by chciała przekazać, zrobić, spotkać. I może dajcie mamie dłuższy czas w samotności, bądź ale gdzieś dalej, może mama chce być sama i odejść bez Waszych spojrzeń, może za bardzo czuje Wasz strach.

BEATASO,

Ciśnienie niskie, puls wysoki. Może jest coś na co mama jeszcze czeka. Ja do mojej mamy przywiozłam do domu wszystkich kto był Jej bardzo bliski i na kim Jej zależało, wszyscy się pożegnali było to w piątek i sobotę a w niedzielę moja mama była już w agonii bez żadnego kompletnie kontaktu i odeszła parę godzin później, spokojnie. Może mama na kogoś czeka. Nie wiem, może to są jakieś zabobony, może nie mam racji, ale coś Twoją mamę trzyma tutaj. Bo z Twoich opisów wygląda, że stan mamy jest bardzo ciężki, poza tym brak jedzenia, ograniczony mocz. Jeden plus jest coś mama pije, ma odruch połykania, w ostatnich dniach u mojej mamy nie było odruchu połykania, wody też już nie umiała przełknąć.

BEATASO,

Tak ciężko mi coś doradzić, trochę to dziwnie wszystko wygląda. Do nas jak przychodziła pielęgniarka z hospicjum to potrafiła ocenić stan mamy dokładnie, czy jeszcze nie czas czy już zbliża się koniec, nie pomyliła się. Według mnie mama odchodziła a Ona do mnie, że nie na pewno nie dziś, na drugi dzień jak była, tylko spojrzała na mamę to powiedział od razu, że to już koniec i mama po paru godzinach odeszła. Czy Ty widzisz zmiany w mamy wyglądzie? w twarzy, skórze, zmienia się lekko koloryt, skóra staje się taka przezroczysta, ja nawet uważam, że jakby stawała się wyprasowana twarz, strasznie wyciągają się rysy twarzy, jakby bardziej wyraźny stawał się nos. Nie sinieją paznokcie?, jak ciśnienie mamy, mierzycie? Ja wiem, że u każdego może być inaczej ale Tobie zrujnują psychikę tym ciągłym twierdzeniem, że mama odchodzi a Ty żyjesz w ogromnym napięciu i jak na posterunku w ciągłej gotowości, tak się nie da. Dobrze określiłaś, że czujesz się jak sęp czekający na......Czy Ty sama dostrzegasz u mamy jakieś zmiany? Strasznie współczuje tej całej sytuacji.

BEATASO,

Sił życzę, przytulam i myślami jestem z Wami. :tull:

Cytat:

A ja mam wrażenie, że czegoś nie zrobiłam, że może oni się mylą.

Powiedz kochana a co miałabyś jeszcze zrobić oprócz tego, że z miłością, sercem i troską dbasz o mamę? Myślisz sobie, że może Oni wszyscy się mylą i nie są to ostatnie chwile mamy a Ty siedzisz i nic nie robisz? takie masz myślenie. Tylko pomyśl sobie i wytłumacz, że mamy już nie da rady uratować, choroba postępuje, wyłączając kolejne organy, proces umierania może trochę potrwać, to jest nieludzkie, fakt i co będziesz mamę wozić po szpitalach, lekarzach, wykonywać badania i narażać Ją na stres, cierpienie, Ona już na to nie ma siły. Tylko to mogłabyś jeszcze zrobić ale zgodzisz się ze mną, że to byłoby nie ludzkie. Mama odchodzi, ile to potrwa wie tylko najwyższy o ile istnieje a Ty możesz zrobić tylko to co robisz do tej pory i nie rób sobie wyrzutów sumienia i nie zadręczaj się.
:tull:

BEATASO,

A co doktor rodzinna powiedziała a stanie ogólnym mamy? a dlaczego nie przychodzi do Was lekarz z hospicjum?

Dodano: 2015-09-29, 06:56

BEATASO,

Czy będziemy robić "cuda wianki" to i tak niewiele z tego osiągniemy na pewno nie uzdrowimy naszych kochanych, nie wyrwiemy ich śmierci a przecież to byśmy właśnie chcieli. Możemy zrobić jedno dać godnie odejść w poczuciu spokoju, miłości i przeprowadzić na drugą stronę.
Odpocznij, wyluzuj na tyle ile można, pooddychaj innym powietrzem, nawet parę godzin w innym otoczeniu to już jakaś regeneracja organizmu. Może mama nie chcę odejść przy Tobie i też to trzeba zaakceptować. Daj czas tacie i mężowi, to mama sobie wybierze kiedy..... a Ty się regeneruj. Z jednej strony chcemy w tym momencie być z drugiej jak nie dajemy rady możemy odejść i co tu zrobić? trudne pytania, trudna decyzja i nigdy prawidłowa odpowiedź.
:tull:

BEATASO,

Weź coś dziewczyno na uspokojenie najlepiej jakąś hydroxyzinum i odpocznij, zaśniesz po tym leku. Mama śpi, Ona najprawdopodobniej już jest w jakimś swoim oddalonym świecie a Ty musisz żyć. Gorzka prawda ale prawda, Ty musisz żyć dalej, przed Tobą jeszcze dużo obowiązków i też niestety bardzo wyczerpujących. Niech ktoś przy mamie poczuwa a Ty odpocznij. Uwierz koleżanko tak jak Ty czuwałam i opiekowałam się mamą sama to co było ze mną w trakcie i potem to jeden wrak człowieka, nie dopuść do tego stanu bo ja do dziś nie mogę nabrać sił.

BEATASO,

Jesteśmy z Tobą, mamą pewnie jedni się modlą, inni wspierają, ktoś inny wspiera myślami. Niech mama śpi a jak jest Jej pora niech uwolni się od tego cierpienia.
BEATASO, nie wiem o jaki sen mamie chodzi, ale może czuje zbyt często Twoją obserwację i to nie pozwala Jej odejść. Wiem, że zostawienie teraz mamy samej i wyjście z domu może być raczej pomysłem nie do realizacji, sama bym chyba nie wyszła ale daj mamie dłuższą chwilę samotności.

Bardzo Wam współczuję i cały czas moje myśli są przy Was.