Znalezionych wyników: 30

Milix,

Kochana dzielna wnuczko, przyjmij najszczersze wyrazy współczucia ::rose::

Milix, może to i lepiej, że Bóg, jak ktoś wierzy zabiera tak szybko w tej chorobie, bo sama byłaś świadkiem jak ogromnie cierpi osoba chora, jak cierpimy my bliscy, jak człowiek chory pozbawiony jest godności, jak brakuje mu samodzielności i co z takiej osoby robi ta wstrętna choroba.

Babcia jest wolna już od tego wszystkiego, już nie cierpi, jest w lepszym świecie bez bólu i cierpienia, ze wszystkimi swoimi bliskimi, którzy wcześniej odeszli, można w to wierzyć lub nie to indywidualna sprawa ale jest nam łatwiej jak mamy takie wyobrażenie tego lepszego świata gdzieś tam.....

Babcia już nie cierpi i to jest najważniejsze. Ty zbieraj teraz siły na dalsze życie, bo ono się toczy dalej.

Jeszcze raz cudowna wnuczko wyrazy współczucia ::rose::

Milix,

Dobrze, że nie jesteś sama z babcią :/pociesza:/

Milix,

Może i tak się zdarza, ale uwierz, że jak mi nie chcieli pomóc czy to pogotowie, czy inny lekarz, ja żądałam na piśmie odmowy.

Nie wiem przydałaby się doktor Madzia, bo wydaje mi się, że można podać silniejsze leki niż ketonal. Jeśli babcia jest szczupła to plastry niewiele pomagają, nie podoba mi się podejście Waszego hospicjum.

Moja ciocia wyła nieludzkim głosem z bólu i zwijała się w kłębek, mogłam tylko patrzeć na to godzinę nie dłużej, jak leki nie pomagały to dzwoniłam uparcie na pogotowie, do skutku, nawet jak to były trzy przyjazdy na dzień. Jak już była pod opieką HD to w locie modyfikowali leki i ciocia nie odczuwała kompletnie bólu, fakt, że kosztem skołowacenia, przysypiania, odlotów, ale lepsze to niż wycie z bólu, nieludzkie. Dziadek też cierpiał bólowo, dziś chodzi mimo przerzutów, uśmiecha się i nic go kompletnie nie boli, tak ma ustawione leki przeciwbólowe.

Dlatego jestem tak oburzona, że nie można babci ulżyć a jestem pewna, że można. To nie Twoja wina, to wina kogoś kto nie potrafi dobrze dopasować leków.

Nie wiem, ale myślę, że długo to nie potrwa choć mogę się mylić bo wnioskuję to tylko na podstawie Twoich postów, nie widzę chorego.

Napiszę to co Madzia70, często chorzy muszą się pożegnać i wtedy odchodzą spokojnie. U mnie tak właśnie było. Przywiozłam do mamy wszystkich co wiedziałam, że chciałaby (mama nie mówiła po wylewie) i na trzeci dzień odeszła.

Tulę Cię.

Milix,

Dziewczyno nie obwiniaj się za nic, tak widocznie miało być, nie jesteś niczemu winna.
Zadzwoń jeszcze raz do hospicjum albo do Waszego lekarza prowadzącego w hospicjum albo do lekarza dyżurnego w hospicjum. Powiedz, że leki przeciwbólowe nie pomagają i co macie zrobić, co dać, bo babcia cierpi i krzyczy z bólu, powinni zareagować lub zlecą, żeby wezwać pogotowie i co konkretnie podać babci ,żeby przestało boleć. Pogotowie nie zabierze do szpitala ale mogą dać babci zastrzyk i ulżą, bądź uparta w swoich roszczeniach, tylko tak możesz babci ulżyć.

Niestety proces odchodzenia trwa czasami parę dni, agonia wygląda przykro, nie powinien nikt tak cierpieć ale w większości przypadków wygląda to tak jak u Was.

Może przyjście księdza babcię uwolni, może? tego niestety nie wiemy.

Mocno tulę.

Milix,

Babcia jak widzę jest trochę "terrorystka", przepraszam za określenie, nie powinnam.
Nie przejmuj się tym, na pewno choroba też sprawia, że uruchamia się większa agresja, mój dziadek również z osoby wesołej, ciepłej terroryzuje nas strasznie a my ulegamy, choć nie powinno się do końca pozwolić ale sama wiesz, że serce mięknie przy osobie chorej.

Milix,

Czy Ty sama opiekujesz się babcią, mycie, pielęgnacja, podawanie leków, karmienie?

Milix,

Oczywiście jesteśmy z Babcią i Tobą myślami, sercem.

Trudno powiedzieć czy to już ten czas ale myślę, że chyba się zbliża, bardzo mi przykro.

Babcia chyba bardzo Cię kocha skoro chce żebyś była przy Niej, jak możesz spełnij Jej życzenie. Ty będziesz miała czyste sumienie, że babcie przeprowadziłaś na drugą stronę a babcia będzie szczęśliwa, że jesteś i trzymasz za rękę.

Często się zdarza, krótko przed końcem trochę dziwne zachowanie a to jakieś obrazy widziane przez chorego, my tego nie widzimy, jakieś głosy, rozmowy. Nie wiem do końca czy to oznacza koniec, czy jest to wynik przyjmowania leków, czy postęp choroby, przerzuty w głowie.

Trzymaj się kochana mocno, choć wiem jakie to trudne, sił życzę :tull:

Milix,

Nie zaprzątaj sobie głowy jakimiś przesądami, a to sny, a to lepsze samopoczucie to pewnie śmierć się czai w kącie.

Wiesz jak babcia jest chora, wiesz że choroba postępuje i wiesz że można tylko zadbać o to aby babcia nie cierpiała bo wyleczyć się Jej nie da.

Nikt z nas nie napisze Ci, że to będzie zaraz, niedługo a może jeszcze trochę, może się to stać w każdej chwili i musisz mieć tego świadomość, to nieuchronne niestety.

Nie potęguj swojej wyobraźni, nie myśl o tym, to przyjdzie samo, nie potęguj swojego lęku, dla własnego dobra.

pozdrawiam

Milix,

Z krzesełka bym zrezygnowała bo wstawanie jak widać sprawia babci ból. Pampersy czy pieluchomajtki chyba są już konieczne. Proponuję, żeby pielęgniarka z hospicjum pokazała Wam najlepszy sposób wymiany pieluchy, Oni mają najlepsze doświadczenie, obcują z takimi osobami na co dzień.

Jak moja mama nie ruszała się kompletnie i bolały ją wszystkie kości, ja wsuwałam pampersa pod pupę ciągnąc go za rogi a później to już pikuś. Musicie to jakoś opanować bo może dojść do odparzeń, odleżyn i infekcji dróg moczowych i będzie wielki problem.

Porozmawiajcie również z lekarzem, może babci przydałyby się jakieś leki wyciszające, coś na uspokojenie, to babcia będzie mniej agresywna.

Co do hospicjum stacjonarnego to już zależy od Was i od babci, póki jest w stanie sama jeszcze decydować, możecie na ten temat z Nią porozmawiać. Każdy woli własny dom ale czasami nie ma warunków, nie ma siły ani czasu rodzina, różne są sytuacje i nikt nie ma prawa Was za to ganić, to Wasza wspólna decyzja co zrobić, żeby babcia nie cierpiała i godnie odeszła.

Odnośnie leków przeciwbólowych również podpytajcie lekarza, czy można dawać częściej ketonal, czy może dołożyć jakiś lek i dawać na zakładkę. Myślę, że nie musi być od razu morfina, skoro ten lek babcia dobrze toleruje, tylko trzeba to zmodyfikować.

Pozdrawiam, trzymaj się.

Milix,

Ale z tego co piszesz babci ketonal pomaga, bo po wzięciu tabletki babcia się wycisza i nie narzeka na ból, czy dobrze rozumiem?. Ważne, żeby podawać leki systematycznie, bez opóźnień i nawet jak nie boli, wszystko to jest ważne, żeby ból się nie rozhuśtał bo ciężko wtedy go opanować. Jeśli uważasz, że ten lek nie skutkuje odpowiednio, to trzeba zgłosić lekarzowi albo zmieni lek albo dawkowanie, to Wy musicie obserwować babcię i lekarzowi zdawać relacje co i jak. Możecie zadzwonić do hospicjum i umówić się z lekarzem na miejscu, jeśli nie może przyjechać jeśli dolegliwości bólowe będą wzrastać a leki nie skutkować i na pewno lekarz pomoże.

Oczywiście lekarz ma rację, jeśli pacjent nie chce jeść/pić to nie męczymy. Możesz podawać picie przez słomkę a może babcia spróbuje, z kubeczka niekapka ( takie dla dzieci), butelki z dziubkami, lub tak jak myślisz nawilżać usta, strzykawką po parę kropel, jest tych możliwości trochę, tylko babcia się jak widzę bardzo broni. To choroba wywołuje tą agresję i takie zachowanie.

Trzymaj się, nie będzie łatwo więc sił życzę.