Znalezionych wyników: 6

dorka2710

Ogromne brawa dla Ciebie, że spełniłaś mamy życzenie, zachowałaś się wspaniale.

Mama tego potrzebowała to widać po tym co zrobiła. Na pewno teraz mamę ogarnie taki spokój wewnętrzny, że zrobiła to co jeszcze Jej ciążyło, myślę że mama jest bardzo szczęśliwa z tego dnia.

Masz bardzo mądrą mamę. Nie ucieka od problemów, nie chce zostawić niepozałatwianych spraw.
Nawet w obliczu tak ciężkiej choroby i chyba świadomości co się zbliża potrafiła zebrać w sobie siły, żeby wszystko poukładać i zaplanować, ukłony dla mamy za mądre myślenie.

Pozdrawiam ciepło.

dorka2710,

Na prawdę nie ma problemu z podawaniem zastrzyków. Pielęgniarka wszystko Ci pokaże, jak wkłuwać, co ile i jakie dawki i każdy laik jest w stanie to zrobić. W tym wypadku nie masz się co bać. Pewnie problem siedzi gdzieś głębiej, boisz się procesu odchodzenia, tego, że z mamą może się coś dziać a Ty sobie nie poradzisz?

Mama jak widać ma ogromne pragnienie bycia w domu, tak jak piszesz, może się chce pożegnać ze wszystkimi i wszystkim w domu, czy spełnisz mamy życzenie zależy od Ciebie.

Proces odchodzenia jest trudny, ciężko w tym uczestniczyć i ogromnie obciąża psychikę, na pewno nie każdy ma na to siły psychiczne. Jeśli wiesz, że temu obowiązkowi nie podołasz to nie rób nic na siłę, jeśli potrafisz zaakceptować fakt, że nie spełniłaś mamy prośby to też może być mama w HS a Ty bądź z Nią tam często, nawet możesz być cały czas, kiedy mamy stan będzie już bardzo zły, pielęgniarki zazwyczaj mówią jak zapytasz, że jest bardzo źle, one to wiedzą, że zbliża się koniec.

Tyle możemy Ci doradzić a co zrobisz, to już Twoja decyzja.

pozdrawiam

dorka2710,

Przykro mi, że mamy dla Ciebie tylko taką gorzką prawdę.

dorka2710,

Właściwie wszystko już napisała Madzia70, ja jeszcze wtrącę coś od siebie, z własnych doświadczeń.

Wiem, że jesteśmy przerażeni, jak dochodzi do momentu, że lekarze już nic nie są w stanie zrobić, że tak na prawdę stajemy się bezradni i czekamy na śmierć. Niestety ale taki moment następuje i trzeba wtedy zadbać najlepiej jak tylko potrafimy, żeby ulżyć w cierpieniach, zapewnić spokój, być razem, umilać czas, spełniać zachcianki. Wiem, że to jest nic w porównaniu z uratowaniem od śmierci ale niestety czasami nie da się już uratować życia więc trzeba zadbać o jakość tego życia, niezależnie od tego ile go zostało a u Was tego czasu może już być mało.

Wykorzystajcie go na bycie razem a nie na latanie po lekarzach/szpitalach, bo dla mamy już nie ma szans, choroba jest bardzo mocno zaawansowana, każda wyprawa "gdzieś" to dla mamy męczarnia, wysiłek, stres, który mamy nie uzdrowi a jedynie strasznie wyeksploatuje i psychicznie i fizycznie.