Znalezionych wyników: 2

Przyjmij proszę szczere wyrazy współczucia. ::rose::

Witaj eirene

Chciałabym Ci napisać, że "czas leczy rany", ale to nie zawsze działa i to nie ten moment.

Myślę, że jeśli staje się w swoim życiu przed czymś trudnym, bardzo trudnym, po raz pierwszy- to nie sposób być na to przygotowanym. Wiedza merytoryczna ogromnie pomaga, ale nie jest w stanie złagodzić cierpienia.
Nie wiem, czy jest w ogóle sens wymagać od siebie tzw. poradzenia sobie- skoro piszesz na tym forum, myślisz o Mamie, oglądasz zdjęcia, to znaczy, że już sobie w pewien sposób radzisz. Bo nie zamykasz się na rzeczywistość, jaka by ona nie była. Bo instynktownie próbujesz się przygotować na to co nadchodzi.

Nie skupiaj się na tym, że Mama majaczy- to nie musi oznaczać, że nie docierają do niej Twoje słowa. Ona tylko nie może już Ci odpowiedzieć, ale Ty powinnaś dużo do niej mówić- bo pewnych tajemnic ludzkiego mózgu nie znamy(chociaż twierdzi się, że słuch to najdłużej działający zmysł). Nie zostawiaj ważnych słów dla siebie, powiedz Mamie wszystko, co chcesz, co musisz.
A co do stawania na nogi- jeśli potrzebujesz specjalistycznej porady (a propos leczenia nerwicy i obecnego pogorszenia) to na forum z całą pewnością przeczytasz podobne do mojej "porady": tylko lekarz. I odpowiednia farmakologia. To zresztą na pewno sama wiesz.

Jeśli cieszą Cię jakiekolwiek małe rzeczy- to trzymaj się tego, niech Cię wyciągają na powierzchnię. A wypada, nie wypada zostaw sobie na jakiś spokojny, beztroski i łatwy czas w życiu,

Bądz teraz z Mamą i bądz silna, pozdrawiam.