Znalezionych wyników: 2

Dronka82,
Nie ułatwię Ci niczego w kwestii emocjonalnej, bo towarzyszenie osobie chorej po prostu nie może być łatwe. Może być wartościowe, pomocne, niezastąpione. Ale nie łatwe. Twoja wiedza dotycząca choroby Taty na pewno jest ogromną pomocą, Twoje poszukiwania, wyprzedzanie dolegliwości - to wielka rzecz.
Ale rozumiem również, jak dużym ciężarem może być ta wiedza. I myślę, że sama wiesz co z tym ciężarem zrobić... Będziesz go jakoś, jakoś dźwigać, bo uświadamianie człowieka, który pomimo choroby żyje "do przodu" byłoby dla niego druzgoczące. I nie chodzi mi tylko o fakt przekazania takiej czy innej informacji na temat stanu zdrowia. Myślę też o tym, że nie możemy być zawsze w 100% pewni tego, co wiedzą ( lub nie wiedzą) o swojej chorobie nasi najbliżsi, bo to oni nie chcą czasem wciągać nas do tego "swojego" świata. I to jest ich prawo. Możemy pomagać, towarzyszyć. I nie przeszkadzać w przeżywaniu życia. Nie porządkować ich życia wg swojego pomysłu. Przepraszam, jeśli piszę zbyt ostro, mam nadzieję, że rozumiesz o co mi chodzi.
Piszesz, że chcesz mieć czyste sumienie - nie działasz wbrew Tacie, więc sprawa raczej jasna...
I tak w ogóle to myślę, że na dłuższą metę warto, abyś przede wszystkim była w zgodzie z Tatą, z jego pomysłem na siebie, a niekoniecznie w zgodzie z samą sobą akurat teraz, w tej konkretnej sytuacji.

Zrobiło się dość niemerytorycznie - może warto poprosić o wątek kciukowy?
Trzymaj się. Pozdrawiam, zimna realistka

Świetnie, że tak szybko działasz, zabezpieczenie przeciwbólowe jest niezbędne. Ból nigdy nie jest normą, natomiast jeśli chodzi Ci o to, czy przy tej konkretnej lokalizacji guza ból głowy jest "uzasadniony" to prawdopodobnie tak - ale wiesz też, że tylko badania obrazowe mogą dać jasną odpowiedź.
Obecnie najważniejsze jest to, co już robisz, działanie do przodu, wyprzedzanie bólu.
Trzymaj się, pozdrawiam.