Znalezionych wyników: 7

"Artykuł" do którego zamieszczam link w zasadzie pasuje do wszystkich założonych wątków w bloku poświęconym psychoonkologii. Czytam go, jak jeszcze jeden głos, w trwającej w kilku miejscach Forum dyskusji. Nie koniecznie w całosci z nim się zgadzam ;-)
http://vita.pl/index.php?...d=227&Itemid=42

Aga,
W jednym z poprzednich wpisów zamieściłam link do artykułu na temat przychodni psychoonkologicznej w Kamiennej Górze – prawdopodobnie tę przychodnię masz na myśli. Niestety tak dobrze, w mieście w którym mieszkam, nie jest – przychodni tego typu nie mamy, psychoonkologów również nie. W swoim wpisie miałam na myśli całokształt leczenia onkologicznego.
Pozdrawiam

Cherrie,

Z psychologiem miałam kontakt tylko raz, miało to miejsce w szpitalu w dniu poprzedzającym operację.
Była godz. ok. 15.00 , jakaś kobieta w płaszczu , zziajana wbiegła na salę i ledwo łapiąc oddech zaprosiła 3 pacjentów (w tej liczbie mnie) do gabinetu lekarskiego. Nikt z nas nie wiedział o co chodzi, kim ona jest, po co nas zaprasza ? Nikt z nas na tym etapie nie wiedział, że już jest pacjentem onkologicznym. Jeszcze mieliśmy nadzieję, że nie jesteśmy !
Czekaliśmy kilka chwil aż pani psycholog rozbierze się, aż starannie rozwiesi swoją odzież na wieszaku, no i przede wszystkim, aż wyrówna jej się oddech. Przedstawiała się – dowiedzieliśmy się, że jest psychologiem klinicznym. Całe spotkanie trwało góra 15 minut. Mówiła w zasadzie o jednym – jak ważne w procesie leczenia onkologicznego jest pozytywne nastawienie pacjenta, przytaczała jakieś przykłady przerzutów nowotworu jako następstw negatywnego myślenia pacjenta, itp. Więcej nie pamiętam. To była żenada ! Naszych tj. pacjentów komentarzy, którymi wymieniliśmy się na sali leżąc w swoich łóżkach, nie przytoczę.

Następnego dnia dowiedziałam się, że mam raka, ale nikt mi ani tego dnia, ani nigdy później nie zaproponował spotkania z psychologiem.
Pozdrawiam

Psychoonkologia dzisiaj: gdzie jesteśmy – dokąd zmierzamy ? - to tytuł artykułu prof. Krystyny de Walden – Gałuszko zamieszczony na łamach czasopisma „Psychoonkologia”, tom 10 nr 1- 2006.
Okazuje się, że nie tylko kłopoty finansowe służby zdrowia są winne niedostatecznej jakości usług tego typu, są też inne przyczyny odpowiedzialne za ten stan rzeczy.
Link do artykułu: http://www.viamedica.pl/g...=1&indeks_art=1

Ważne, że problem jest dostrzeżony, bo daje to nadzieję na poprawę i rozwój opieki psychologicznej nad pacjentem onkologicznym.

Pozdrawiam