Znalezionych wyników: 2

Strach to jest niestety problem i to chyba każdej osoby chorej na raka i to niezależnie na ile procent szacuje się prawdopodobieństwo przeżycia. Każdy z nas boi się wznowy i przerzutów, o ile już ich nie ma . Ja osobiście nie tylko tego , bo również się boję raka innych narządów, ale tylko dlatego że lekarze uświadamiają mi, że z różnych powodów muszę sobie to wkalkulować.

Ale wydaje mi się, że póki co panuję nad negatywnymi emocjami. Myślę , że pomaga mi w tym moje przekonanie o słuszności podjętych decyzji, choć ryzykownych to jednak słusznych bo w moim przeświadczeniu optymalnych. Od niedawna mam onkologa, któremu zaczynam ufać, chyba m/innymi dlatego że jesteśmy zgodni co do optymalności dotychczas wdrożonego leczenia. Dzięki tej zgodności czuję b. duży spokój.

No ale jak to w życiu- jest kolejne zakłócenie albo zakłócenia. Nie potrafię jeszcze ocenić wagi problemu, dlatego zachowuję spokój. Prawdą natomiast jest , że są chwile kiedy zaczynam czuć beznadziejność sytuacji ale zarazem wydaje mi się, że jestem w stanie się z tym oswoić.

Po krótkiej przerwie, Witam Wszystkich serdecznie,

Stres, strach, przerażenie – to tytuł tego wątku i nazwa tego co przeżywa „onkologiczny” i jego bliscy. I to nie podlega dyskusji, wszyscy jesteśmy co do tego zgodni.

Jednak, żeby poznać różnice jakie występują pomiędzy tym co czujemy MY i WY, proponuję żeby zarówno „onkologiczni” jak i bliscy odpowiedzieli na pytanie/a - Co mnie stresuje, przeraża, przed czym czuję strach/ czego się boję ? Odpowiadając unikajmy ogólników, po prostu nazywajmy rzeczy po imieniu.

Moja propozycja jw. jest otwarta, więc proponujcie ew. modyfikacje, itp.
Pozdrawiam