Znalezionych wyników: 2

Przeciez smierc jest rzecza nieuchronna i kazdego z nas czeka to samo.Jak ja bym sie czula ,gdyby mi kazano przepisywac mieszkanie,konto ,samochod bo moze juz niedlugo umre.A przeciez rownie dobrze wychodzac dzis z domu moge do niego nie wrocic bo cos sie wydarzy zupelnie niezwiazanego z choroba.I co wtedy nie dadza sobie rady z formalnosciami bo ich nie zalatwilam.Totalna bzdura.Nie narzucam nikomu co ma robic ,bo to kazdy z nas czuje to indywidualnie.Wizyta u psychoonkologa jak najbardziej,chociaz w moim przypadku niewiele pomogla,natomiat u psychiatry jeszcze gorzej.Dostalam leki po ktorych nie potrafilam normalnie funkcjonowac.Spotkalam na swojej drodze dziewczyne, ktorej dawano 7 miesiecy zycia ,a zyje ponad 2 lata i ma sie dobrze.Wniosek jest taki co ma byc to bedzie,cieszmy sie kazdym dniem.

Wtrace swoje zdanie.Ja jestem osoba chora na nowotwor i prosze mi uwierzyc, ze gdy czlowiek dowiaduje sie o chorobie to zadaje pytania o rokowania i ile czasu mu zostalo.Ale tak naprawde to nie chce uslyszec ,ze miesiac ,dwa czy pol roku.Czytajac forum widze duzo wpisow, ze zostalo panu X tyle czasu a pani Y tyle czasu.Ja sama w swoim watku zadalam to pytanie.Wiem to taki odruch.Ale tak naprawde to nikt nie ma prawa odbierac nam chorym nadzieji.Bo to ile czasu nam zostalo wie tylko Bog.I absolutnie nie mowie ,aby chorego oklamywac.Tak naprawde to chyba kazdy za nas chorych bedzie czul kiedy nadejdzie jego kres.