Znaleziono 1 wynik

Ja przezywalam strasznie smierc najukochanszej osoby-mama mojej mamy. Nie znajdowalam innch mysli oprocz takich aby z nami byla, nie moglam pogodzic sie z odejsciem, reszta zycia gdzies sie odsunela... Do pewnego momentu: babcia mi sie przysnila i odebralm sen jako przeslanie, ze jest jej dobrze,jest spokojna... Rano bylam inna osoba, jakbym zrozumila, ze nie moge jej zadreczac, powinnam pozwolic jej isc do tego inego bytu, nie sciagac ciale myslami...
To byl tylko sen ale podzialal na mnie i wierze, ze cos w tym musi byc.
I niby nic w tym dziwnego, mozna powiedziec sen jak sen ale po jakims czasie w rozmowie z moja mama okazalo sie, ze miala identyczny sen, z detalami i identyczne odczucia, wtedy sie uspokoila. Moja mama powiedziala, ze ktos kiedys powiedzial jej, ze nalezy pozwolic odejsc.
Mysle, ze pomimo calej naszej rozpaczy powinnismy starac sie myslec o tych, ktorzy odeszli dobrze i cieplo, pozwolic im spokojnie wedrowac w bezkresie do miejsca im przeznaczonego i pamietac, ze tak napade oni nas nie opuscili i zawsze beda z nami, nasze mysli i emocje nie znikaja, spotykaja sie gdzes w bezkresie...