Znalezionych wyników: 167

Dziękuję. Bardzo tęsknię za mamą bo ostatni raz widziałyśmy się w środę. Tęsknota, pustka i żal do Pana Boga że tyle cierpiała :-(

Z serca dziękuję

dziękuję

moje kochane dziewczyny :uuu:

Dziękuję. Bez Was nie umiałabym przejść przez to :( Wspaniali ludzie, ludzie anioły

Mama zmarła o 21.15. Byłam się z nią pożegnać. Lezala przykryta przescieradłem ale na twarzy widać było ulgę. Wymiotowala czyms rdzawym w momencie smierci bo panie pielęgniarki nie chcialy dopuścic mnie do ciała zanim jej nie umyły.

Za wasze wsparcie, pomoc, rady zostawiam wam polowę swojego serca, drugą zabrała mama. Dziękuję

Dziwne i straszne. Mama tak bardzo cierpi, ze ja sie po tym nie pozbieram to nic, ale chcę by już się nie męczyła

Wróciłam na chwilę do domu. Mama wymiotuje podczas duszenia takimi rdzawymi, jakby fusami od kawy. Jest pobudzona, krzyczy gdy się dusi, a każdy oddech to praca całego ciała. Nie wiem dlaczego doktor nie poda mamie morfiny co 4 h, tylko co 6, bo świadomość że ona cierpi jest straszna. Dlaczego ogranicza leczenie objawowe i cała rodzina cierpi że nie może jej ulzyć. Podczas ataku duszenia otworzyła oczy i patrzyła błagalnie. ...a ja nic nie mogłam zrobić.

Okropne, dusi się, jęczy, ta wydzielina ją poddusza a nie mogą odessać bo jest za gęsta. Temperatura ciała spadła do 35 stopni i lekarz pociesza ze to juz niedługo.... Niech się skończy ta męczarnia bo nie umiem jej ulżyć :-(

Ile się męczy, łapie oddech jak ryba, panikuje, krzyczy. Nie mogę nic zrobić. Prosiłam lekarza by odeszła godnie, mówi ze dostaje morfinę ale mama zachowuje się tak jakby się dusiła. Mam nadzieję ze ona nie jest tego świadoma bo dzisiaj otwierała oczy a w kącikach miała łzy :uuu:

[ Dodano: 2018-08-07, 19:50 ]
Przed chwilą usilowali odessać ssakiem wydzielinę bo się dusi ale nie mogą. Bożeee gdzie ty jesteś,niech moja mama już nie cierpi :-(

Jak pojechałam mama leżała na boku zsunięta i cieżej jej sie przez to oddychało. Zmieniłam pozycję i zobaczyłam ze bok na którym leżała jest fioletowy, tak samo brzeg stopy. Nieprzytomna coś majaczyła, usmiechnęła się jednym kącikiem ust. Dzisiaj opowiadałam jej o morzu i wspominałam smieszne zdarzenia jakie razem przeżyłyśmy. Juz jestem w domu i ciężko mi z tym że musiałam ją zostawić, nie mogę sobie znaleźć miejsca, chciałabym być z nią i nie tracić ani jednej sekundy :-(

Kochane moje, brak mi słów na Wasze wsparcie.

Wróciłam na chwilę do domu. Mama spuchła bardziej a lekarz mówi że to z braku białka i poda jej jakiś zastrzyk białkowy. Nadal nieprzytomna/ bez zmian a czubek nosa i okolice ust robią się bardziej sine. Dobrze ze morfina działa i nie jest świadoma,nie cierpi :uuu:

dziękuję dziękuję dziękuję

wrociłam od mamy, jest spokojna. Powiedziałam ze ją kocham i wspominałam jej do ucha szczęśliwe chwile. Tyle tylko udało mi się zrobić, bo dłuzej nie mogłam wstrzymać płaczu. Nie podołałam

dziękuję DaltonFix

nie wyrabiam z bólu, dla mnie dzisiaj zgasło słońce

Mama w szpitalu poniewaz podskórne kroplówki przestały się wchłaniać i trzeba nawadniać dożylnie. Jak to wygląda w Hospicjum domowym bo lekarz twierdzi ze pielęgniarka nie będzie przychodzić więcej niż 2 razy w tygodniu zeby się wkłuwać, szpital natomiast ze jak jest potrzeba to powinna. Mama nie je i nie pije, więc bez kroplówek szybko traci wodę w te upały.

Jak będzie wyglądać dalsze leczenie, czy szpital wypuści do domu osobę która nie ma odruchu przelykania? W tej chwili naprawdę rozkładam ręce i proszę o rady.

[ Dodano: 2018-08-05, 13:50 ]
Mama odchodzi. Rzęzi. Z nerek do worka leci mocz z krwią. Dłonie i stopy popuchły i są sine. Ciało pokryło się sinymi plamami. Poprosiłam księdza z ostatnim namaszczeniem. Pani doktor powiedziala ze nie będzie narażać mamy na męki i poda morfinę by godnie odeszła. Zostały jej godziny.

Moja dzielna wojowniczka otworzyła ostatnie drzwi. Moja najukochańsza mama...

Cały czas na nogach, noc do bani, morfina na polecenie lekarza co 4 h podskornie. Pojawił się nowy problem, podskórna kroplowka podana przez lekarza się nie wchłoneła-utrzymuje się bania, co robić?

Powiedziałam, ze może odejść, ze tyle dobrego zrobiła i czas na jej podróż zycia. Jest wolna jak ptak, mówiłam leć, rozwiń skrzydła bo takiego ogrodu nigdy nie miałaś. Nie płaczę przy mamie, a jak jestem blisko nie panikuje i oddycha spokojnie. Niech będzie szczęśliwa. Tylko tyle chcę :cry:

dziewuszki moje kochane, bez Was nie miałabym szans bo panicznie bałam się smierci i wszystkiego co z nią związane,a teraz stoję na strazy i pomagam mamie otworzyć ostatnie drzwi. Dziękuję