Znaleziono 1 wynik

Bardzo, bardzo długo nie mogłem zdobyć się na "porządkowanie szaf".
Czyste, posegregowane rzeczy przydały się potrzebującym.
Pozostałe lekarstwa itp. spakowałem oddając do hospicjum.

Ubranie na stosowną okoliczność "śmierć"-czekało również na swój czas.
Ewa sama je przygotowała -nie było to łatwe do przełkniecia dla mnie.
Broniłem się przed myśleniem - właśnie -nie myśląc

(Nie jest mi łatwo o tym teraz pisać. Notariusz spisała ostatnią wolę Obojga w testamentach. Na dziś resztę spraw swoich "doczesnych"z marszu uporządkowałem -ot tak na wszelki wypadek, by potem syn nie miał z tym ambarasu. Dawno temu ludzie u nas żyli ze śmiercią często za "pan brat" był to kolejny nieuchronny etap bytu- odejście -dziś ludzie nie chcą często o tym myśleć, mówić- jakby to mogło coś zmienić-oddalić tę chwilę- a często przesądnie myślą o kuszeniu złego. Chcę póki żyję mieć wpływ na to "co będzie potem" ).

Zresztą nie miałem na to zbyt wiele czasu- codzienna walka skutecznie zajmowała myśli- choć, gdy chwila wytchnienia przychodziła- myśl ewoluowała.

Z każdą chwilą zmieniało się moje myślenie.
Emocje zawsze są i będą- a z upływem czasu inaczej sie ułożą.

Może powinienem jak Karina zrobić rewolucję w domu?
Tylko czy się na to zdobędę? |hmm|

Gabi30 to bezpośrednia dziewczyna.
Nikt tak twardo po ziemi nie stąpa jak Ona.
Choć pod twardą jej skórą kryje się serce -jak eliksir bogów Ambrozja jakowa czy Małmazja.

Serdeczności
obertas

PS.
Póki oddycham nie tracę nadziei :littlehs: